اوتیتم

نوآه ( نوح ) و آبراهام ( ابراهیم ) گرفته تا موسا ( موسی ) و ایسا ( عیسی ) و زرتشت ( سر ده ست ) و بودا ( بود ده ) و سرانجام خود تو ای محمّد ای خاتم انبیا ، هیچگونه تعریف و تصور روشنی از مفهوم یا پدیده ی روح و حتا ماده و روان نداشته و ندارید. به خود و آنان بگو که پروردگار حتا اندکی از علم یا دانش در مورد چیستی روح و روان و ماده نه به من داده است و نه به شما. ضمنن به خود و آنان بگو که باور به گردش روان به روش تناسخ از دیدگاه هندوان و مصریان ( دو نوع تناسخ کاملا متفاوت از هم ) و باور به قبض یا جدایی روح بطور دائم از بدن به اصطلاح مادی و معراج و صعود آن در قالبی مثالی یا خیالی به عالم میانی تحت عنوان برزخ و الا آخر از دیدگاه دین اسلام ( در دو دین قبلی ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت هیچگونه خبر و اثری از عالم میانی برزخ و برپائی قیامت های انفرادی صغرایی در دست نمی باشد ) و باور به پریدن جان از قفس یا تن به اصطلاح تنگ خاکی و پرواز آن از جهان مادی و فانی بسوی جهان معنوی و باقی از دیدگاه ادیبان و شاعران و حکیمان و عارفان پارسی زبان، جملگی به یک سهم مساوی با هم باطل یعنی غیر حقیقی، اوهامی و بریده از واقعیت می باشند. به آنان بگو که این باور ها، تعاریف حقیقی و درست و صحیح واژه ها یا پدیده های روان و روح و جان و ماده نمی باشند بلکه کاربرد های اشتباه و انحرافی و گمراه کننده و سوء استفاده از آنها در فریب دادن پیروان آئین و دین و حکمت و عرفان می باشد. به خود و آنان بگو: آنانیکه نفس مجرد را که به معنای من می باشد، گاهی آنرا با جسم، گاهی با روح، گاهی با روان و گاهی با خرد یا عقل و گهگاهی آنرا با جان یکی می پندارند، نه تنها گمراه محسوب میشوند بلکه به تمام معنا گمراه می باشند. و به آنان گوشزد نما که تقسیم نفس مجرد یا من به چهار نوع اماره و لوامه و ملهمه و مطمئنه و اعلام جهاد اکبر یا مبارزه بزرگ با آن یکی از بنیادی ترین گمراهه روی های حکمت دینی محسوب میشود . و در باب ختم کلام به آنان قاطعانه بگو که دو داستان مبدئی و بنیادی ادیان ابراهیمی؛ یکی آفرینش شش روزه جهان و دیگری خلق بابا آدم و ننه حوا دو افسانه خیالی اوهامی بیش نبوده و نمی باشند، به این معنا که محتوای آن دو داستان از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی و از آسمان نازل نشده و در قالب وحی به گوش سر و دل سرایندگان ( اول موسا و سپس خود تو ) ابلاغ و نجوا و زمزمه نگردیده. اگر فرصت مناسبی دست داد و حال و حوصله و وقت کافی در اختیار داشتی به آنان به عنوان ختم الختم کلام بگو که آئین یکتاپرستی هم از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی و از آسمان نازل نشده و بر هستی و وجود انسان تحمیل نگردیده بلکه بر خاسته از دل و زمینه های دوران حاکمیت آیین های بت پرستی بوده و لذا هیچ تهفه ی بدرد بخوری به حال انسان نبوده و هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از فرزند راستین، غیور و جسور، وارث برحق، ادامه دهنده ی راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی و در پایان سخنان مبارک خود بهمراه شنوندگان بگوئید: آمین یا ربُّ العالمین.