آوارگی قومی. آوارگی قومی (diaspora)
به یونانی «دیاسپورا». نخستین بار به آوارگی یا پراکندگی یهودیان براثر فتح فلسطین به وسیله بابلی ها در ۵۸۹پ م، و سپس به دنبال سقوط بیت المقدس (اورشلیم) به دست رومی ها در ۷۰م و اخراج قطعی یهودیان پس از شورش آنان در ۱۳۵م اطلاق شد و سپس به تدریج بر تمام یهودیانی که در خارج از فلسطین زندگی می کنند تعمیم یافت. این اصطلاح گاهی اوقات به آوارگی اجباری اقوام دیگر نیز اطلاق می شود؛ مثلاً دیاسپورای ارمنی ها به دست ترک ها در فاصلۀ بین ۱۹۰۹ و ۱۹۱۵ یا دیاسپورای سیاه پوستان افریقایی درنتیجۀ تجارت برده.
به یونانی «دیاسپورا». نخستین بار به آوارگی یا پراکندگی یهودیان براثر فتح فلسطین به وسیله بابلی ها در ۵۸۹پ م، و سپس به دنبال سقوط بیت المقدس (اورشلیم) به دست رومی ها در ۷۰م و اخراج قطعی یهودیان پس از شورش آنان در ۱۳۵م اطلاق شد و سپس به تدریج بر تمام یهودیانی که در خارج از فلسطین زندگی می کنند تعمیم یافت. این اصطلاح گاهی اوقات به آوارگی اجباری اقوام دیگر نیز اطلاق می شود؛ مثلاً دیاسپورای ارمنی ها به دست ترک ها در فاصلۀ بین ۱۹۰۹ و ۱۹۱۵ یا دیاسپورای سیاه پوستان افریقایی درنتیجۀ تجارت برده.
wikijoo: آوارگی_قومی