اوابی

لغت نامه دهخدا

اوابی. [ اَ وْ وا ] ( حامص ) نیک توبه کردن. توبه نیکو و پشیمانی از گناه :
به در بی نیاز نتوان رفت
جز بمستغفری و اوابی.
سعدی.
اوابی. [ اَوْ وا ] ( اِخ ) ابونصر. رجوع به ابونصر اوابی شود.

پیشنهاد کاربران