اِوا دو ویتره مه یِرُویچ ( به فرانسه: Eva de Vitray - Meyerovitch؛ ۵ نوامبر ۱۹۰۹ در بولونی - بیانکور – ۲۴ ژوئیه ۱۹۹۹ در پاریس ) دارای دکتری اسلام شناسی و محقق مرکز ملی پژوهش های علمی فرانسه در زمینهٔ علوم انسانی، نویسنده و مترجم بود که در مجموع حدود چهل کتاب و چندین مقاله نوشت. او از نویسندگان فرهنگ نمادها نیز بود.
... [مشاهده متن کامل]
مه یِرُویچ مرید حمزه القادری البودشیشی ( Hamza al Qadiri al Boutchichi ) بود.
مه یِرُویچ در بولونی - بیانکور در محیطی که از نظر فرهنگی پیشرو بود زاده شد. او تحصیلاتش را در مدرسهٔ کاتولیک در لیسانس حقوق انجام داد. پس از آن در زمینهٔ فلسفه با پایان نامه ای با موضوع سنبل شناسی نزد افلاطون دکتری گرفت.
اوآ در ۲۲ سالگی با یک یهودی لتونیایی به نام لزر مه یِرُویچ ازدواج کرد. او مسئول آزمایشگاه فردریک ژولیو کوری بود و به همراه او بود که در سال ۱۹۴۰ میلادی در زمان اشغال فرانسه از پاریس گریخت و در حالی که شوهرش در کنار نیروهای فرانسوی آزاد با دشمن می جنگید او در کورز ماند.
پس از آزادسازی مه یِرُویچ به CNRS رفت و در آنجا به سرعت مدیر بخش نیروی انسانی شد و عمر خود را صرف ترجمه کرد. پس از آن با لویی ماسینیون آشنا شد و این دو در ارتباط نزدیک با یکدیگر ماندند تا جایی که در زمان مرگ شوهر مه یِرُویچ در اوایل دههٔ ۱۹۵۰ میلادی، ماسینیون تکیه گاه مهمی برای او شده بود.
مه یِرُویچ با کمک تجدید بنای اندیشه دینی در اسلام نوشتهٔ شاعر و متفکر پاکستانی، اقبال لاهوری با اسلام آشنا شد. اوآ پس از سه سال مطالعه در سوربن در نهایت مسلمان شد. مه یِرُویچ علاقهٔ ویژه ای به کتاب شاعر ایرانی مولانا جلال الدین محمد بلخی ( ۱۲۰۷ تا ۱۲۷۳ میلادی ) داشت، این کتاب بر روی ابعاد رازآمیز اسلام و صوفی گری تمرکز داشت. در همین رابطه، او بر روی یادگیری زبان فارسی تمرکز کرد و اندکی بعد ترجمه هایی از آثار اقبال لاهوری و مولوی را منتشر کرد.
در سال ۱۹۶۸ میلادی مه یِرُویچ از پایان نامهٔ دکتری اش با عنوان مباحث رازآمیز در کتاب جلال الدین رومی در دانشگاه پاریس دفاع کرد. مه یِرُویچ از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۳ میلادی به قاهره رفت و در دانشگاه الازهر به تدریس پرداخت. او در سال ۱۹۷۱ میلادی برای سفر حج به مکه و سپس به مدینه رفت.
... [مشاهده متن کامل]
مه یِرُویچ مرید حمزه القادری البودشیشی ( Hamza al Qadiri al Boutchichi ) بود.
مه یِرُویچ در بولونی - بیانکور در محیطی که از نظر فرهنگی پیشرو بود زاده شد. او تحصیلاتش را در مدرسهٔ کاتولیک در لیسانس حقوق انجام داد. پس از آن در زمینهٔ فلسفه با پایان نامه ای با موضوع سنبل شناسی نزد افلاطون دکتری گرفت.
اوآ در ۲۲ سالگی با یک یهودی لتونیایی به نام لزر مه یِرُویچ ازدواج کرد. او مسئول آزمایشگاه فردریک ژولیو کوری بود و به همراه او بود که در سال ۱۹۴۰ میلادی در زمان اشغال فرانسه از پاریس گریخت و در حالی که شوهرش در کنار نیروهای فرانسوی آزاد با دشمن می جنگید او در کورز ماند.
پس از آزادسازی مه یِرُویچ به CNRS رفت و در آنجا به سرعت مدیر بخش نیروی انسانی شد و عمر خود را صرف ترجمه کرد. پس از آن با لویی ماسینیون آشنا شد و این دو در ارتباط نزدیک با یکدیگر ماندند تا جایی که در زمان مرگ شوهر مه یِرُویچ در اوایل دههٔ ۱۹۵۰ میلادی، ماسینیون تکیه گاه مهمی برای او شده بود.
مه یِرُویچ با کمک تجدید بنای اندیشه دینی در اسلام نوشتهٔ شاعر و متفکر پاکستانی، اقبال لاهوری با اسلام آشنا شد. اوآ پس از سه سال مطالعه در سوربن در نهایت مسلمان شد. مه یِرُویچ علاقهٔ ویژه ای به کتاب شاعر ایرانی مولانا جلال الدین محمد بلخی ( ۱۲۰۷ تا ۱۲۷۳ میلادی ) داشت، این کتاب بر روی ابعاد رازآمیز اسلام و صوفی گری تمرکز داشت. در همین رابطه، او بر روی یادگیری زبان فارسی تمرکز کرد و اندکی بعد ترجمه هایی از آثار اقبال لاهوری و مولوی را منتشر کرد.
در سال ۱۹۶۸ میلادی مه یِرُویچ از پایان نامهٔ دکتری اش با عنوان مباحث رازآمیز در کتاب جلال الدین رومی در دانشگاه پاریس دفاع کرد. مه یِرُویچ از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۳ میلادی به قاهره رفت و در دانشگاه الازهر به تدریس پرداخت. او در سال ۱۹۷۱ میلادی برای سفر حج به مکه و سپس به مدینه رفت.
