اهیغان

لغت نامه دهخدا

اهیغان. [ اَهَْ ی َ ] ( ع اِ ) ارزانی و خوبی حال ، یا اکل و نکاح یا اکل و شرب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). یقال : انهم لفی الاهیغین ؛ ای فی الخصب و حسن الحال. ( منتهی الارب ). اهیقان.

پیشنهاد کاربران