اهویه

لغت نامه دهخدا

( اهویة ) اهویة. [ اَ هَْ وِ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ هوا. چنانکه اغذیه و ادویه جمع غذا و دوا. ( آنندراج )( غیاث اللغات ) ( مهذب الاسماء ) ( از ناظم الاطباء ) : بر یکدیگر حسد بردند و اهویه ٔمختلفه در میان ایشان پیدا شد. ( تاریخ قم ص 241 ). رجوع به هوا شود.

اهویة. [ اُ وی ی َ ] ( ع اِ ) میان آسمان و زمین. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). || مغاکی. گودی. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران