اهوی کوهی

طول بدن و سر آهوی کوهی بین ۹۵ تا ۱۰۵ سانتی متر، ارتفاع شانه ۶۰ تا ۸۰، طول دُم ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر و وزن ایشان ۱۵ تا ۳۵ کیلوگرم ( نرها ۱۷ تا ۳۵ کیلوگرم و ماده ها ۱۵ تا ۲۵ کیلوگرم ) است. هر دو جنس دارای دو شاخ به عقب برگشته و تقریباً S شکلند که به فاصله ۲۵ میلی متر از یکدیگر روییده اند. شاخ ماده ها کوتاه ( ۸ تا ۱۵ سانتیمتر ) ، ضعیف و دارای حلقه های نامشخص است. شاخ نرها بلندتر ( ۲۲ تا ۲۹ سانتیمتر ) ظریف و چنگی شکل است که به تدریج از یکدیگر دور شده و تنها انتهای آن ها به سمت داخل و جلو خم شده است. کارکرد شاخ ها در وهلهٔ اول دفاع در برابر شکارچیان است . بینایی حس اصلی برای تشخیص شکارچی است و از بویایی بیشتر برای یافتن غذا استفاده می شود. گوشها نسبتاً کوتاهند. رنگ بدن قهوه ای خاکستری یا شکاری تیره با یک ناحیهٔ مشخص روشن و نوارهای تیره پهلویی است که روی بینی در بیشتر موارد مشخص است.
آهوی کوهی بومی شبه جزیره عربستان، مصر، ایران، فلسطین، لبنان، اردن، عمان، عربستان سعودی، سوریه، یمن و امارات است.
شمار این جانور کمتر از ۱۵٬۰۰۰ رأس برآورد می شود که بیش از ۱۰٬۰۰۰ رأس از زیرگونهٔ G. g. cora، کمتر از ۳٬۰۰۰ از زیرگونهٔ بومی فلسطین G. g. gazella، کمتر از ۱٬۰۰۰ رأس از زیرگونهٔ بومی جزایر فاراسان در دریای سرخ G. g. farasani، کمتر از ۲۵۰ رأس از زیرگونهٔ G. g. muscatensis و ۱۹ رأس ( در سال ۲۰۰۷ ) نیز از زیرگونهٔ در بحران انقراض G. g. acaiae است که در منطقهٔ محصوری در زیستگاه حیات وحش یوت واتا به سر می برند.
زیرگونهٔ ایرانی این آهو که تنها در جزیره فارور زندگی می کند و G. g. dareshurii ( به نام بیژن فرهنگ دره شوری ) نامیده می شود، در گذشته جبیر پنداشته می شد، اما تجزیه و تحلیل های محمود کرمی در دانشکده منابع طبیعی کرج و کالین گرووز در دانشگاه ملی استرالیا در کنبرا و در ایران در تابستان ۱۳۶۹، نشان داد که آن ها آهوی کوهی هستند.