( آهومند ) آهومند. [ م َ ] ( ص مرکب ) مریض. بیمار. || معیوب. ناقص. آهُمند.- مغزی آهومند ؛ دماغی مختل. مُخبط : ز پیری مغزت آهومند گشته ست ز گیتی روزگارت درگذشته ست.( ویس و رامین ).و رجوع به آهُمند شود.
( آهومند ) ۱. دارای عیب و نقص، عیب دار، معیوب، آهوناک: ز پیری مغزت آهومند گشته ست / ز گیتی روزگارت درگذشته ست (فخرالدین اسعد: ۵۸ ).۲. بیمار.