( آهوان ) آهوان. [ هَُ ] ( اِخ ) نام محلی کنار راه سمنان بدامغان ، میان تیلستان و کلاته یعقوب در 266 هزارگزی طهران. آهوان. [ هَُ ] ( اِ ) ج ِ آهو : همه مرگ رائیم پیر و جوان که مرگ است چون شیر و ما آهوان.
فردوسی.
فرهنگ فارسی
( آهوان ) جمع آهو
پیشنهاد کاربران
ظَب ( جمع ظَبْیْ )
آهو هایی
اهوان = خالی - خلا - به مال و قوت دنیا مشو غره چو دانستی که روزی آهوان بودند آن پرآرد انبان ها