اهوان

/~AhovAn/

لغت نامه دهخدا

( آهوان ) آهوان. [ هَُ ] ( اِخ ) نام محلی کنار راه سمنان بدامغان ، میان تیلستان و کلاته یعقوب در 266 هزارگزی طهران.

آهوان. [ هَُ ] ( اِ ) ج ِ آهو :
همه مرگ رائیم پیر و جوان
که مرگ است چون شیر و ما آهوان.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

( آهوان ) جمع آهو

پیشنهاد کاربران

ظَب ( جمع ظَبْیْ )
آهو هایی
اهوان = خالی - خلا -
به مال و قوت دنیا مشو غره چو دانستی
که روزی آهوان بودند آن پرآرد انبان ها
اهوان:جمع اهو، اهو ها
اهوان در زبان کردی یعنی ارام و متین و سربه راه

بپرس