اهه

لغت نامه دهخدا

( آهه ) آهه. [ هََ ] ( ع اِ ) تأوﱡه. || حصبه ، یعنی آبله های خرد که بر تن مردم پیدا آید با تب.
( اهة ) اهة. [اَ هَ هََ ] ( ع اِ ) اندوه و ناله. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و در دعای بر انسان گویند: اهة لک. ( از ناظم الاطباء ). || ( مص ) ناله کردن. آه گفتن. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). آه کشیدن از اندوه. ( مؤید ). اِهَّة. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( آهه ) حصبه
اندوه و ناله

گویش مازنی

( آهه ) /aahe/ نام مرتعی در لفور سوادکوه & گاله پوششی از ساقه های برنج و برای سقف خانه های سنتی مازندران
/eha/ اه اه & ا ا & لفظ اشاره به نزدیک

پیشنهاد کاربران

بپرس