اَهلِ طامات
(طامات در لغت به معنی هذیان و سخنان پراکنده و بی اصل) نزد اهل عرفان، سالکی که پیوسته از خود سخن بگوید و کرامت خود را آشکار سازد و خود را مقید به مقامات کشف و کرامت کند، اهل طامات خوانده می شود. برخی معتقدند طامات خودنمایی و خودفروشی و اظهار کمالاتی است که برای فریب دادن عوام الناس و تسخیر آنان انجام می گیرد و نیز گفته اند معارفی است که سالک در ابتدای سلوک بر زبان می راند.
(طامات در لغت به معنی هذیان و سخنان پراکنده و بی اصل) نزد اهل عرفان، سالکی که پیوسته از خود سخن بگوید و کرامت خود را آشکار سازد و خود را مقید به مقامات کشف و کرامت کند، اهل طامات خوانده می شود. برخی معتقدند طامات خودنمایی و خودفروشی و اظهار کمالاتی است که برای فریب دادن عوام الناس و تسخیر آنان انجام می گیرد و نیز گفته اند معارفی است که سالک در ابتدای سلوک بر زبان می راند.
wikijoo: اهل_طامات