اهل زنخ

لغت نامه دهخدا

اهل زنخ. [ اَ ل ِ زَ ن َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب )پرچانه. پرگو. صاحب [ سخن ] بیهوده و لاف. || زن. ( شرح قران السعدین از آنندراج ) :
کرده زنخ شان ز محاسن کنار
اهل زنخ راز محاسن چه کار.
امیرخسرو ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

پر چانه پر گو . بیهوده و لاف

پیشنهاد کاربران

بپرس