اهران

لغت نامه دهخدا

اهران. [ اَ ] ( اِ ) تیشه درودگری و تبر. ( ناظم الاطباء ). تیشه درودگری. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( هفت قلزم ) ( آنندراج ) :
بکاه ار کوه کندن دست دادی
نه اهران بایدی نه اوستادی.
نزاری قهستانی ( از انجمن آرا ).

فرهنگ فارسی

تیشه درود گری

فرهنگ عمید

تیشۀ درودگری.

پیشنهاد کاربران

بپرس