اهتمام

[ویکی فقه] اهمیّت دادن و مورد عنایت و توجّه قرار دادن را اهتمام گویند. از آن در باب امر به معروف سخن رفته است.
شارع مقدس به اموری از قبیل شعائر اسلامی مانند کعبه، نفوس مؤمنان، ناموس و آبروی آن ها اهتمام ویژه ای دارد، به طوری که اگر امر به معروف و نهی از منکر به این امور ضرر برساند، حرام می شود و اگر معروف از امور مهم باشد، امر به معروف نیز برای حفظ آن واجب می شود؛ گرچه موجب ضرر گردد، لیکن باید اهمّ و مهم ملاحظه شود.
برای مثال، اگر حفظ امام معصوم علیه السّلام و شعائر اسلام متوقّف بر فدا کردن جان باشد، فدای آن واجب است.