اهباء
لغت نامه دهخدا
اهباء. [ اَ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ هَباء به معنی گرد و غبار و هوا که از روزن پیدا آید در آفتاب و بدود ماند و با غبار و ریزه های خاک بلند رفته و پراگنده بر زمین. || مردم کم عقل. ( از آنندراج ) ( منتهی الارب ). و رجوع به هباء شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید