( آه کشیدن ) آه کشیدن. [ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) برآوردن آه از سینه بر اثر غمی و اندوهی یا دریغ و حسرتی یا غبطه ای و مانند آن : از این کاردل تنگ شد شاه را همی هر زمان برکشید آه را.
فردوسی.
- آه کشیدن برای چیزی ؛ سخت آرزومند آن بودن. آهه. اهّه. تأوّه.
فرهنگ فارسی
( آه کشیدن ) ( مصدر ) بر آوردن آه از سینه بسبب اندوه حسرت یا غبطه .