اِنیو موریکونه ( ایتالیایی: Ennio Morricone؛ ۱۰ نوامبر ۱۹۲۸ – ۶ ژوئیه ۲۰۲۰ ) آهنگساز، تنظیم کننده، رهبر ارکستر و نوازنده ترومپت ایتالیایی بود.
از ۱۹۶۱، انیو موریکونه برای ۴۱۷ اثر سینمایی و تلویزیونی موسیقی نوشت. [ ۲] [ پ ۱] علاوه بر این، افزون بر ۱۰۰ اثر مستقل در زمینه های دیگری چون موسیقی برای ارکسترهای بزرگ یا مجلسی، کنسرتوهایی برای پیانو و دیگر سازها، آثار کرال، و قطعاتی برای باله[ ۱] از دیگر ساخته های اوست. [ ۳] [ ۴] وی با کارگردانان بسیاری همچون سرجو لئونه، برناردو برتولوچی، رومن پولانسکی، فرانکو زفیرلی، الیور استون، کوئنتین تارانتینو، جوزپه تورناتوره، و پیر پائولو پازولینی همکاری داشت.
موریکونه کار سینما را با ارکستراسیون برای چند اثر سینمایی همچون مرگ یک دوست ( ۱۹۵۹ ) ، [ ۵] و باراباس ( ۱۹۶۱ ) [ ۶] آغاز نمود. فاشیست ( ۱۹۶۱ ) نخستین اثر او در مقام آهنگساز فیلم است. [ ۵] آثار او در حدود ۳۰ پارتیتور برای فیلم هایی با گونه وسترن را شامل می شود[ ۷] که یک مشت دلار ( ۱۹۶۴ ) ، به خاطر چند دلار بیشتر ( ۱۹۶۵ ) ، خوب بد زشت ( ۱۹۶۶ ) ، و روزی روزگاری در غرب ( ۱۹۶۸ ) از آن جمله اند. موسیقی برای روزی روزگاری در آمریکا ( ۱۹۸۴ ) ، ماموریت ( ۱۹۸۶ ) ، تسخیرناپذیران ( ۱۹۸۷ ) ، سینما پارادیزو ( ۱۹۸۸ ) ، هملت ( ۱۹۹۰ ) ، باگزی ( ۱۹۹۱ ) ، افسانه ۱۹۰۰ ( ۱۹۹۸ ) ، مالنا ( ۲۰۰۰ ) ، بهترین پیشنهاد ( ۲۰۱۳ ) ، و هشت نفرت انگیز ( ۲۰۱۵ ) از دیگر آثار اوست.
در طول سال های زندگی نشان های متعددی به موریکونه تعلق گرفت که از آن ها می توان نشان شایستگی دولت های ایتالیا، [ ۸] فرانسه، [ ۹] مقدونیه، [ ۱۰] نشان خورشید فروزان امپراتوری ژاپن[ ۱۱] و نشان بنیاد شاهزاده آستوریاس اسپانیا ( مشترکاً با جان ویلیامز ) [ ۱۲] را نام برد. در سال ۲۰۰۷ آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا یک عمر فعالیت هنری وی را «مشارکتی درخشان و چند وجهی در هنر موسیقی فیلم»[ ۱۳] [ ۱۴] تلقی نمود و اسکار افتخاری آکادمی را به او اهدا کرد. موریکونه که از ۱۹۷۹ نامزد دریافت شش جایزه اسکار در بخش بهترین موسیقی فیلم بود در ۲۰۱۵ برای اولین بار موفق به دریافت این جایزه برای موسیقی هشت نفرت انگیز در بخش رقابتی شد. او نخستین و تنها آهنگساز سینما است که برنده جایزه پولار مشهور به «نوبل موسیقی»[ ۱۵] در سال ۲۰۱۰ در استکهلم سوئد شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز ۱۹۶۱، انیو موریکونه برای ۴۱۷ اثر سینمایی و تلویزیونی موسیقی نوشت. [ ۲] [ پ ۱] علاوه بر این، افزون بر ۱۰۰ اثر مستقل در زمینه های دیگری چون موسیقی برای ارکسترهای بزرگ یا مجلسی، کنسرتوهایی برای پیانو و دیگر سازها، آثار کرال، و قطعاتی برای باله[ ۱] از دیگر ساخته های اوست. [ ۳] [ ۴] وی با کارگردانان بسیاری همچون سرجو لئونه، برناردو برتولوچی، رومن پولانسکی، فرانکو زفیرلی، الیور استون، کوئنتین تارانتینو، جوزپه تورناتوره، و پیر پائولو پازولینی همکاری داشت.
موریکونه کار سینما را با ارکستراسیون برای چند اثر سینمایی همچون مرگ یک دوست ( ۱۹۵۹ ) ، [ ۵] و باراباس ( ۱۹۶۱ ) [ ۶] آغاز نمود. فاشیست ( ۱۹۶۱ ) نخستین اثر او در مقام آهنگساز فیلم است. [ ۵] آثار او در حدود ۳۰ پارتیتور برای فیلم هایی با گونه وسترن را شامل می شود[ ۷] که یک مشت دلار ( ۱۹۶۴ ) ، به خاطر چند دلار بیشتر ( ۱۹۶۵ ) ، خوب بد زشت ( ۱۹۶۶ ) ، و روزی روزگاری در غرب ( ۱۹۶۸ ) از آن جمله اند. موسیقی برای روزی روزگاری در آمریکا ( ۱۹۸۴ ) ، ماموریت ( ۱۹۸۶ ) ، تسخیرناپذیران ( ۱۹۸۷ ) ، سینما پارادیزو ( ۱۹۸۸ ) ، هملت ( ۱۹۹۰ ) ، باگزی ( ۱۹۹۱ ) ، افسانه ۱۹۰۰ ( ۱۹۹۸ ) ، مالنا ( ۲۰۰۰ ) ، بهترین پیشنهاد ( ۲۰۱۳ ) ، و هشت نفرت انگیز ( ۲۰۱۵ ) از دیگر آثار اوست.
در طول سال های زندگی نشان های متعددی به موریکونه تعلق گرفت که از آن ها می توان نشان شایستگی دولت های ایتالیا، [ ۸] فرانسه، [ ۹] مقدونیه، [ ۱۰] نشان خورشید فروزان امپراتوری ژاپن[ ۱۱] و نشان بنیاد شاهزاده آستوریاس اسپانیا ( مشترکاً با جان ویلیامز ) [ ۱۲] را نام برد. در سال ۲۰۰۷ آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا یک عمر فعالیت هنری وی را «مشارکتی درخشان و چند وجهی در هنر موسیقی فیلم»[ ۱۳] [ ۱۴] تلقی نمود و اسکار افتخاری آکادمی را به او اهدا کرد. موریکونه که از ۱۹۷۹ نامزد دریافت شش جایزه اسکار در بخش بهترین موسیقی فیلم بود در ۲۰۱۵ برای اولین بار موفق به دریافت این جایزه برای موسیقی هشت نفرت انگیز در بخش رقابتی شد. او نخستین و تنها آهنگساز سینما است که برنده جایزه پولار مشهور به «نوبل موسیقی»[ ۱۵] در سال ۲۰۱۰ در استکهلم سوئد شد.
wiki: انیو موریکونه