انیسون

/~anisun/

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

انیسون. [ اَ ] ( اِ ) مقاومت و اعتراض. || مخالفت و ضدیت. ( ناظم الاطباء ).
انیسون. [ اَ ] ( اِ ) گیاهی که دانه های بسیار معطری دارد ولی با دانه های رازیانه غالباً مخلوط میشود. دانه های رازیانه دارای هشت شیار و دانه های انیسون که معمولاًآن را بادیان رومی میگویند دارای ده شیارند ( بادیان ختایی غیر از آن است ). ( گیاه شناسی گل گلاب ص 235 ). بذررازیانه رومی است و در آن حلاوت است و گرمتر است ازنبطی. ( قانون بوعلی سینا کتاب دوم چ تهران ص 154 ). بادیان رومی. ( نزهة القلوب ). قسمی از بادیان رومی که زنبان و زنپان ( زنیان ) نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). و آن را بعربی حلوة خوانند. ( آنندراج ). کمون الحلو. ( منتهی الارب ). و رجوع به دزی ج 1 ص 43 و تذکره ضریر انطاکی و تحفه حکیم مؤمن و نیز رجوع به رازیانه شود.

فرهنگ فارسی

(اسم ) گیاهی از تیر. چتریان که یکساله است و ارتفاعش تا ۵٠ سانتیمتر میرسد . برگهایش بشکل شبت و گلهایش چتری و میوهاش کوچک است و عطر تندی دارد رازیانج شامی بادیان رومی .
گیاهی که دانه های بسیار معطری دارد ولی با دانه های رازیانه غالبا مخلوط می شود . دانه های رازیانه دارای هشت شیار و دانه های انیسون که معمولا آن را بادیان رومی می گویند دارای ده شیارند .

فرهنگ عمید

گیاهی از خانوادۀ چتریان، با برگ های باریک خوش بو شبیه شبت، گل های سفید و چتری، تخم های ریز، سبزرنگ، و معطر. &delta، جوشاندۀ تخم آن در طب استعمال می شود. در نفخ معده، دل درد، سوء هضم، تشنج، ضعف قوای دماغی، درد سینه، و بواسیر نافع است، بادیان رومی، رازیانۀ رومی، زیرۀ رومی.

دانشنامه آزاد فارسی

نام گیاهی دارویی با نام های علمی پیمپینلّا آنیسومیا آنیسوم ولگارهاز خانوادۀ چتریان. انیسون یک نام رومی است. از دیگر نام های این گیاه زرعشامرا (سریانی)، بزر الرازیانج الرومی، حب الحلو، کمون الحلو (عربی)، بادیان رومی، رازیانه رومی، زیره رومی (فارسی) و رندلی (هندی) در خور ذکر است. این گیاه علفی، یکساله و به ارتفاع ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر و دارای برگ های چندشکل و میوه ای کوچک بیضوی است. بوی میوۀ آن معطّر و مطبوع و طعم آن گرم است. این میوه به عنوان مقوّی معده و نیرودهنده دستگاه هضم در موارد سوءهضم های ناشی از ضعف این دستگاه به کار می رود. مصرف آن موجب تسکین اسپاسم های معده و روده، ازبین رفتن نفخ، آرام شدن دل پیچه و به طور کلی دردهای ناشی از انقباض معده و روده با منشأ عصبی می شود. همچنین باعث ازدیاد ترشّحات شیر در انسان و دام ها، رفع سردردهای یک طرفه، سرگیجه، سرفه، آسم، برونشیت و بوی بد دهان می شود. این گیاه در نواحی شمال غرب ایران می روید. نیز← رازیانۀ رومی
wikijoo: انیسون

مترادف ها

anise (اسم)
رازیانه، انیسون، بادیان رومی

فارسی به عربی

یانسون

پیشنهاد کاربران

◄انیسون
به فتح همزه و کسر نون و سکون یا ی مثناة تحتانیه و ضم سین مهمله و سکون واو و نون به عربی بزرالرازیانج الرومی و الرازیانج الشامی و حب الحلوه و کمون الحلو و به فارسی بادیان رومی و زیره رومی و به هندی رندنی نامند .
... [مشاهده متن کامل]

ماهیت آن : نباتی است بلندتر از ذرعی و ساق آن مربع و باریک و برگ آن باریک و خوشبو و گل آن مایل به سفیدی و تخم آن در غلافی طولانی و از رازیانه کوچکتر و سبز مایل به سفیدی و زردی و اندک مثلث شکل و مستعمل تخم آن است و بهترین آن خوشبوی تازه بالیده آن است که پوست آن از آن جدا نشده زیرا که خاصیت بسیار اکثر در پوست بزور است و طعم تیز و تلخ باشد و هندی گبن و الی آن ریزه تر و ضعیف العمل میباش.
طبیعت آن : گرم و خشک در آخر دویم و تا سیم نیز گفته اند و گرم در دویم و خشک در سیم نیز گفته اند و این اصح است .
افعال و خواص آن : ملطف و محلل ریاح و جالی و مسکن
اوجاع و با قوت تریاقیت و قابضه و مدر بول و حیض و شیر و عرق و نیکو کننده رنگ رخسار. *امراض الرأس و غیرها* از توابل مستعمله در اغذیه اصحاب فالج و لقوه و استرخا و صرع است و بخور و سعوط آن جهت درد سر بارد و شقیقه و دوار و سدر و نزلات بارده و درد گوش نافع و چون به سرکه انگوری تر کرده و خشک نموده بو داده در پارچه کتان نیلی بسته دامی ببویند جهت زکام و نزلات بارده و خوردن نیم درم انیسون و یک دانگ مصطکی کوفته در ده درم گلقند سرشته چند روز پی هم بعد از استفراغ بلغم جهت لیثرغس و سبات بلغمی نافع برای
آنکه مبدل مزاج دماغ و مقوی معده است پس تولید نمیکند بلغمی که سبب لیثرغس است و چون دو درهم آن را در آب بجوشانند و صافی نموده ده درم جلنجبین عسلی در آن حل کرده باز صافی نموده بیاشامند جهت سبات حادث از برد خارجی و از آشامیدن ادویه مخدره مانند افیون مفید و باید که بوده باشد غذای او نخود آب و گوشت خروس جوان متوبل ب ا ه بازیر حاره یا حلتیت و مغز حب القرطم و چون آن را کوبیده سفوف نمایند و
یا کوبیده با گلقند سرشته بخورند و یا جوشانیده به تنهایی بیاشامند و یا گلقند در آن حل کرده صافی نموده بنوشند جهت مالیخولیا خصوصاً مراقی آن و آشامیدن آب مطبوخ آن با ماءالعسل جهت کابوس نافع و سزاوار آنست که در اوایل فالج یا چهار روز یا هفت روز به آبی که در آن انیسون جوشانیده باشد به تنهایی یا با یک اوقیه جلنجبین عسلی در آن حل کرده صافی نموده باشند اقتصار نمایند و ضماد آن جهت استرخا نافع برای
آنکه در آن حرارت با اندک قبضی میباشد و لهذا تقویت
میبخشد اعضا را و اکتحال آن جهت سبل کهنه مجرب دانسته اند و سنون آن جهت جلای دندان و دفع بدبویی دهان و خاییدن آن جهت صداع بارد و شقیقه و جلای مجاری تنفس و درد سینه وسرفه و ضیق النفس و خفقان بارد و تقویت فم معده و دفع رطوبات آن و رفع اعیا و آشامیدن آب مطبوخ آن خصوص با اصل السوس جهت امراض صدر و بهر و امراض مذکوره و تفتیح سد ه
جگر و سپرز و گرده و مثانه و رحم و استسقا و سوءالقنیه و
تفتیت حصات و ت ب بلغمی کهنه و قطع سیلان رحم و ازال ه فضول و تحلیل قراقر ریاح در معده و سایر اعضا و ادرار شیر و عرق و بول و حیض و تقویت باه گردده و ازاله سموم قتاله و تهبج وجه و اطراف و اسهال رطوبی خصوص بریان کرد ه آن در ا ین امر و چون آن را بسیار نرم بکوبند و یا با آ ب ساییده استعمال نمایند جهت بواسیر نافع خصوص ریحی آن و بخور آن جهت تسکین
صداع بارد و نزلات بارده و اخراج جنین و مشیمه و قطور نرم هیدیسا آن با روغن گل در گوش جهت تسکین درد گوش و کری و ثقل سامعه حادث از ضربه و سقط و به دستور مطبوخ آن در روغن گل و آشامیدن طبیخ آن با شکر جهت رفع زردی رخسار زن زاییده و طلای مطبوخ آن در سرکه جهت تحلیل اورام و کشتن شپش نافع .
مضر امعا ، مصلح آن رازیانه و مصدع محرور و مصلح آن
سکنجبین .
مقدار شربت آن : از دو درهم تا پنج درهم .
بدل آن : تخم شبت و رازیانه و کرویل و در تقویت باه مثل آن انجره است و دستور تشویه و بریان نمودن آن جهت امراض عین و غیرها آنست که آن را به عسل بسرشند و در لته بسته به گل گرفته در تنور معتدل یک شب بگذارند پس برآورده به کار برند و جوارش انیسون و حب و دهن و سفوف و عرق و اقراص و معجون آن در قرابادین کبیر ذکر یافت.

بپرس