آنیستو گوترس لوپز ( انگلیسی: Aniceto Guterres Lopes؛ زادهٔ ۱۶ آوریل ۱۹۶۷ ) یک سیاستمدار اهل تیمور شرقی و وکیل حقوق بشر است. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه رامون مگسیسی شده است.
در ۷ دسامبر ۱۹۷۵، لوپز و خانواده اش از تیمور شرقی به بولالو، اندونزی گریختند تا از دست نیروهای اندونزیایی که به تیمور شرقی حمله کرده بودند فرار کنند. یک سال بعد، پس از بازگشت به تیمور شرقی هنگامی که خانواده لوپز متوجه شدند محل سکونتشان در روستای تاپو ویران شده است، به مالیانا نقل مکان کردند.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۹۸۵، لوپز پس از اخذ بورسیه تحصیلی از فرماندار تیمور شرقی، به تحصیل در دانشگاه اودیانا، بالی در رشته حقوق پرداخت.
لوپز هنگام تحصیل در اندونزی در ۱۹۸۹ به مقاومت ملی دانشجویان تیمور شرقی پیوست.
در ۱۹۹۱ لوپز پس از بازگشت به تیمور شرقی، برای یک سازمان غیردولتی در دیلی پایتخت تیمور شرقی مشغول به کار شد.
از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶، لوپز به عنوان دبیرکل بنیاد کشاورزی و توسعه تیمور شرقی خدمت کرد.
در ۱۹۹۶ لوپز با راه اندازی یک شرکت وکالت در تیمور شرقی فعالیت وکالت خود را آغاز کرد و در مواردی که حقوق بشر نقض می شد وکالت متقاضیان را بر عهده می گرفت.
لوپز در سال ۱۹۹۷، زمانی که تیمور شرقی هنوز توسط نیروهای مسلح اندونزی اداره می شد، بنیاد حقوق بشر و عدالت ( به اختصار یایاسان هاک ) را تأسیس کرد. این سازمان خدمات حقوقی را به قربانیان حقوق بشر ارائه می کرد و موارد نقض حقوق بشر را ثبت می نمود. لوپز از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲ ریاست یایاسان هاک را برعهده داشت.
در ۱۹۹۹ لوپز در جلسه ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مورد مشکلاتی که او و سایر شهروندان تیمور شرقی در جریان اشغال این کشور توسط اندونزی با آن مواجه بودند، سخنرانی کرد. لوپز توضیح داد که شبه نظامیان تحت حمایت اندونزی خانه و دفتر او را در سپتامبر ۱۹۹۹ ویران کردند. همچنین اشاره کرد که او به دلیل موقعیتش که وکیل حقوق بشر می باشد، تهدید به مرگ شده است. لوپز در ۲۰۰۲ به عنوان یکی از اعضای اداره انتقالی سازمان ملل در کمیسیون خدمات قضایی انتقالی تیمور شرقی سوگند یاد کرد.
لوپز در ۲۰۰۲ در زمان مدیریت «اداره انتقالی سازمان ملل در تیمور شرقی» به عنوان کمیسر «کمیسیون پذیرش، حقیقت و آشتی در تیمور شرقی» معرفی شد و سپس به عنوان رئیس کمیسیون انتخاب گردید. این کمیسیون تا ۲۰۰۵ دوام آورد و موارد نقض حقوق بشر را که در جریان تهاجم به تیمور شرقی رخ داده بود، بررسی کرد. او همچنین به عنوان کمیسر «کمیسیون حقیقت و دوستی اندونزی - تیمور شرقی» نیز خدمت کرده است.
در ۷ دسامبر ۱۹۷۵، لوپز و خانواده اش از تیمور شرقی به بولالو، اندونزی گریختند تا از دست نیروهای اندونزیایی که به تیمور شرقی حمله کرده بودند فرار کنند. یک سال بعد، پس از بازگشت به تیمور شرقی هنگامی که خانواده لوپز متوجه شدند محل سکونتشان در روستای تاپو ویران شده است، به مالیانا نقل مکان کردند.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۹۸۵، لوپز پس از اخذ بورسیه تحصیلی از فرماندار تیمور شرقی، به تحصیل در دانشگاه اودیانا، بالی در رشته حقوق پرداخت.
لوپز هنگام تحصیل در اندونزی در ۱۹۸۹ به مقاومت ملی دانشجویان تیمور شرقی پیوست.
در ۱۹۹۱ لوپز پس از بازگشت به تیمور شرقی، برای یک سازمان غیردولتی در دیلی پایتخت تیمور شرقی مشغول به کار شد.
از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶، لوپز به عنوان دبیرکل بنیاد کشاورزی و توسعه تیمور شرقی خدمت کرد.
در ۱۹۹۶ لوپز با راه اندازی یک شرکت وکالت در تیمور شرقی فعالیت وکالت خود را آغاز کرد و در مواردی که حقوق بشر نقض می شد وکالت متقاضیان را بر عهده می گرفت.
لوپز در سال ۱۹۹۷، زمانی که تیمور شرقی هنوز توسط نیروهای مسلح اندونزی اداره می شد، بنیاد حقوق بشر و عدالت ( به اختصار یایاسان هاک ) را تأسیس کرد. این سازمان خدمات حقوقی را به قربانیان حقوق بشر ارائه می کرد و موارد نقض حقوق بشر را ثبت می نمود. لوپز از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲ ریاست یایاسان هاک را برعهده داشت.
در ۱۹۹۹ لوپز در جلسه ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مورد مشکلاتی که او و سایر شهروندان تیمور شرقی در جریان اشغال این کشور توسط اندونزی با آن مواجه بودند، سخنرانی کرد. لوپز توضیح داد که شبه نظامیان تحت حمایت اندونزی خانه و دفتر او را در سپتامبر ۱۹۹۹ ویران کردند. همچنین اشاره کرد که او به دلیل موقعیتش که وکیل حقوق بشر می باشد، تهدید به مرگ شده است. لوپز در ۲۰۰۲ به عنوان یکی از اعضای اداره انتقالی سازمان ملل در کمیسیون خدمات قضایی انتقالی تیمور شرقی سوگند یاد کرد.
لوپز در ۲۰۰۲ در زمان مدیریت «اداره انتقالی سازمان ملل در تیمور شرقی» به عنوان کمیسر «کمیسیون پذیرش، حقیقت و آشتی در تیمور شرقی» معرفی شد و سپس به عنوان رئیس کمیسیون انتخاب گردید. این کمیسیون تا ۲۰۰۵ دوام آورد و موارد نقض حقوق بشر را که در جریان تهاجم به تیمور شرقی رخ داده بود، بررسی کرد. او همچنین به عنوان کمیسر «کمیسیون حقیقت و دوستی اندونزی - تیمور شرقی» نیز خدمت کرده است.
