انگکور

آنگکور. انگکور شهری در شمال غربی کامبوج به عنوان پایتخت امپراطوری کهن خِمِر ساخته شد. انگکور وات زیباترین معبد شهر تخریب شده انگکور است و مساحتی در حدود ۲٫۵ کیلومتر مربّع را در بر می گیرد. [ ۱] در سال ۲۰۰۷ میلادی، محققین با استفاده از تصاویر ماهواره ای و دیگر روشهای به روز، آنگکور را "بزرگترین شهر قبل از انقلاب صنعتی" نامیدند. در این شهر قدیمی، حدود ۱۰۰۰ کیلومتر مربع منطقه مسکونی پراکنده با راه هایی به معابدی که در مرکز قرار دارند وصل شده اند. [ ۲]
در سال ۱۸۵۰ ( میلادی ) یک مأمور فرانسوی به قصد میانبر هنگام سفر به این منطقه راه خود را از میان جنگل متراکم و گرمسیری کامبوج کوتاه کرد. [ ۳] او در کمال حیرت با ویرانه های یک شهر با شکوه روبرو شد؛ طولی نکشید که باستان شناسان برای جستجو و بازسازی این شهر که به شهر معبدها مشهور است از راه رسیدند. بیش از صد معبد در طول بیش از چهار قرن در این جنگل از بین رفته است. [ ۱]
پادشاهان خِمِر از قرن هشتم تا سیزدهم بر یک تمدن قدرتمند در جنوب شرقی آسیا حکم روایی می کردند. قلمرو این پادشاهی هنگامی که جایاوارمان دوم در سال ۸۰۲ میلادی به پادشاهی رسید وسعت بیشتری یافت. او مدّت ۶۰ سال حکومت کرد و در این مدّت بارها پایتخت را تغییر داد. [ ۳] سرانجام او منطقهٔ انگکور را انتخاب و در مقیاس وسیعی شروع به احداث بناهای متعدد کرد. [ ۴]
انگکور که در زبان خِمِر به معنی شهر است نزدیک ساحل شمالی دریاچه تانِل سَپ ( یعنی دریاچهٔ بزرگ ) ساخته شده است. این دریاچهٔ بزرگ و کم عمق که رودخانهٔ فرعی مکونگ را تغذیه می کند زمانی مملو از ماهی و زمین های اطراف آن حاصل خیز بود. [ ۱]
آب دریاچه به ثروتمند شدن شهر انگکور کمک کرد. کشاورزان خمر با استفادهٔ از کانال های آبیاری هر سال سه بار محصول برداشت می کردند. [ ۵] این بدان معنی است که غذای کافی و فراوان برای افزایش جمعیت این ناحیه وجود داشته است. [ ۶]
معبد انگکور وات در اوایل سدهٔ دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم ساخته شد و سپس به ویشنو خدای هندو اهدا شد. معبد آنگکور وات بزرگترین معبد تک مذهبی در جهان است. متن صفحه. این ساختمان سه طبقه دارای یک ردیف حصارهای راست گوشه و مستطیلی است. برج های آن مانند غنچه های نیلوفر آبی و ارتفاعشان ۶۰ متر است. [ ۶] در معبد، ردیفی از مجسمه ها و نقوش کنده کاری شده وجود دارند که نشان دهندهٔ صحنه هایی ارگز اسطوره های کهن هستند. این ساختمان با دو ردیف دیوار احاطه شده است. یک خندق بزرگ نیز وجود داشت که به وسیلهٔ یکی از دو مخزن بزرگ شهر تغذیه می شده است. کاربرد این دو مخزن صرفاً برای آبیاری محصولات در فصل بی آبی بوده است. [ ۵] زمانی که سوریاوارمان در گذشت، معبد او به مقبره اش تبدیل شد. [ ۶]

آنگکور. آنْگْکور (Angkor)
آنْگْکور
محل پایتخت باستانی امپراتوری خمر۱ در بخش شمال غربی کامبوج، شمال تونله ساپ۲، به معنی «دریاچۀ بزرگ». بقایای به جای مانده به قرن های ۱۰ تا ۱۲م برمی گردد و عموماً عبارت اند از معابدی که دراصل وقف خدایان هندو شده اند، نیایش گاه های مربوط به آیین بودای تراوادا۳، و کاخ های سلطنتی. بسیاری از آن ها را در داخل حصاری به نام آنگکور توم۴ گردآورده اند، اما معبد بزرگ آنگکور وات۵ (اوایل قرن ۱۲) بیرون از حصار قرار دارد. آنگکور در قرن ۱۵ متروک شد و ویرانه های آن به جنگل تبدیل شدند و تا ۱۸۶۳ به قدر کافی توصیف نشدند. بناهای موجود در این محل در جنگ داخلی (۱۹۷۰ـ۱۹۷۵) به سختی آسیب دیدند.