اَنگْر، ژان اوگوسْت دومینیک (۱۷۸۰ـ۱۸۶۷)(Ingres, Jean-Auguste-Dominique)
اَنگْر، ژان اوگوسْت دومینیک
نـقاش فـرانسوی. از نئوکلاسیکهای برجسته، و از شاگردان ژاک لوئی داویدبود. حدود سال های ۱۸۰۷ تا ۱۸۲۰ در رم هنر آموخت، و کار کرد، و مجموعۀ پیکرهای برهنۀ زن حرمسرارا به تصویر درآورد. سپس به فلورانسرفت، و در ۱۸۲۴ به فرانسه بازگشت. تک چهره هایی که در دهه های ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ ساخت از جزئیات و پرداختی عالی برخوردارند. در طراحی مهارت داشت و آن را «امانت هنر» می دانست؛ سبک کارش را ـ با تأثیر از رافائلو شفافیّت خطی و تکلّف متین آن ـ در تقابل کامل با رمانتیسمِاوژن دُلاکرواپروراند. از میان آثار مهم او که در هنر آکادمیکفرانسۀ قرن ۱۹ تأثیری عمیق نهاد، روژه و آنژلیک(۱۸۱۹)، استحمام کننده(۱۸۰۸)، زن حرمسرا (۱۸۱۴)، هرسه در لوور، تک چهره هایی همچون مادام مواتسیهو فرانسوا ماریوس، درخور ذکرند. مضامین آثار اَنگر همچون سایر معاصرانش، طیف وسیعی را دربر می گیرند، ازجمله پردۀ مهتابی و رمانتیکِ رؤیای اوسیان، مضمون هایی از عهد عتیق و قرون وسطا، نقاشی های آیینی، پرده های دینی، تک چهره ها، و تابلوهایی از پیکر های برهنه ای که دست کم نام آن ها شرقی اند، همچونزن حرمسرا و حمام ترکی. اختلافش با رمانتیک ها، و کلاسی سیسم خاص خود او را می توان ناشی از اولویّتی دانست که برای طراحی نسبت به رنگ قایل بود. تک چهره های مدادی اش که بسیاری از آن ها را در سفر اولش به ایتالیا کشید، از تبحّر او در طراحی حکایت دارند. در میان تک چهره های رنگیِ او، شاهکار هایی همچون موسیو دو نوروَنو مادام دو سنوندرخور ذکرند. موزۀ انگر در مونتوبان که در ۱۸۴۳ تأسیس شد، همۀ آثار موجود در آتلیۀ او، ازجمله ۴ هزار طراحی و شمار بسیاری نقاشی را دربر می گیرد، که وراث انگر آن ها را در اختیار موزه قرار دادند.
اَنگْر، ژان اوگوسْت دومینیک
نـقاش فـرانسوی. از نئوکلاسیکهای برجسته، و از شاگردان ژاک لوئی داویدبود. حدود سال های ۱۸۰۷ تا ۱۸۲۰ در رم هنر آموخت، و کار کرد، و مجموعۀ پیکرهای برهنۀ زن حرمسرارا به تصویر درآورد. سپس به فلورانسرفت، و در ۱۸۲۴ به فرانسه بازگشت. تک چهره هایی که در دهه های ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ ساخت از جزئیات و پرداختی عالی برخوردارند. در طراحی مهارت داشت و آن را «امانت هنر» می دانست؛ سبک کارش را ـ با تأثیر از رافائلو شفافیّت خطی و تکلّف متین آن ـ در تقابل کامل با رمانتیسمِاوژن دُلاکرواپروراند. از میان آثار مهم او که در هنر آکادمیکفرانسۀ قرن ۱۹ تأثیری عمیق نهاد، روژه و آنژلیک(۱۸۱۹)، استحمام کننده(۱۸۰۸)، زن حرمسرا (۱۸۱۴)، هرسه در لوور، تک چهره هایی همچون مادام مواتسیهو فرانسوا ماریوس، درخور ذکرند. مضامین آثار اَنگر همچون سایر معاصرانش، طیف وسیعی را دربر می گیرند، ازجمله پردۀ مهتابی و رمانتیکِ رؤیای اوسیان، مضمون هایی از عهد عتیق و قرون وسطا، نقاشی های آیینی، پرده های دینی، تک چهره ها، و تابلوهایی از پیکر های برهنه ای که دست کم نام آن ها شرقی اند، همچونزن حرمسرا و حمام ترکی. اختلافش با رمانتیک ها، و کلاسی سیسم خاص خود او را می توان ناشی از اولویّتی دانست که برای طراحی نسبت به رنگ قایل بود. تک چهره های مدادی اش که بسیاری از آن ها را در سفر اولش به ایتالیا کشید، از تبحّر او در طراحی حکایت دارند. در میان تک چهره های رنگیِ او، شاهکار هایی همچون موسیو دو نوروَنو مادام دو سنوندرخور ذکرند. موزۀ انگر در مونتوبان که در ۱۸۴۳ تأسیس شد، همۀ آثار موجود در آتلیۀ او، ازجمله ۴ هزار طراحی و شمار بسیاری نقاشی را دربر می گیرد، که وراث انگر آن ها را در اختیار موزه قرار دادند.
wikijoo: انگر،_ژان_اوگوست_دومینیک_(۱۷۸۰ـ۱۸۶۷)