سیاووش است پنداری میان شهر و کوی اندر
فریدون است انگاری بزیر درع و خوی اندر.
دقیقی.
چنین داد رهّام پاسخ بدوی که ای نامبردار پرخاشجوی
ز ترکان ترا بخرد انگاشتیم
جز آنگونه هستی که پنداشتیم.
فردوسی.
بجای قدر میر و همت شاه تو این را خوار دار و اندک انگار.
فرخی.
گر تو بدینگونه داشت خواهی چاکرهر ملکی را بخدمت آمده انگار.
فرخی.
نه بسنده است مر این جرم و گنهکاری که مرا باز همی ساده دل انگاری.
منوچهری.
من دشمنیت جانا بر دوستی انگارم تو دوستیم جانا بر دشمنی انگاری.
منوچهری.
بمزیم آب دهان تو و می انگاریم دو سه بوسه بدهیم آنگه و نقلش شمریم.
منوچهری.
چو در هر دانه ای دانا یکی صانع همی بیندخدای خویش آنها را نپندارد نه انگارد.
ناصرخسرو.
وز سفله حذر کند که ناکس رادانا چو سگ اهل خواری انگارد.
ناصرخسرو ( دیوان ص 111 چ تقوی ).
انگار که روز آخر است امروززیرا که هنوز نامدت فردا.
ناصرخسرو.
بگفتار زنان هرگز مکن کارزنان را تا توانی مرده انگار.
ناصرخسرو.
دل بدیشان نِه و چنان انگارکاین خسان نقشهای دیوارند.
ناصرخسرو.
چون منی را فلک بیازارد؟خردش بیخرد نینگارد.
مسعودسعد ( دیوان ص 106 چ رشید یاسمی ).
پندار که هست هرچه در عالم نیست انگار که نیست آنچه در عالم هست.
( منسوب به خیام ).
خونی و نجاستی و مشتی رگ و پوست انگار نبود این چه غمخوار گی است.
( منسوب به خیام ).
چون عاقبت کار فنا خواهد بودانگار که نیستی چو هستی خوش باش.
( منسوب به خیام ).
کلیله گفت انگار که به ملک نزدیک شدی به چه وسیلت منظور گردی. ( کلیله و دمنه ).خاک بوده ست آن گران سنگی که اکنون زر شده ست.
بیشتر بخوانید ...