آنژیوتانسین. آنژیوتانسین ( به انگلیسی: Angiotensin ) یک هورمون پپتیدی است که موجب انقباض عروق و افزایش فشار خون می گردد. این پروتئین جزئی از سیستم رنین - آنژیوتانسین است که فشار خون را تنظیم می کند. آنژیوتانسین همچنین رهاسازی آلدوسترون را از قشر غدد فوق کلیوی ( آدرنال ) تحریک می کند که موجب افزایش بازجذب سدیم از کلیه میشود.
آنژیوتانسین یک هورمون اُلیگوپپتیدی و یک مادهٔ تشنگی زا است. این مولکول از یک پیش ساز به نام آنژیوتانسینوژن حاصل می شود که نوعی گلوبولین سرمی است و در کبد ساخته می شود. آنژیوتانسین در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ میلادی جداسازی شود و در آغاز آنرا «آنژیونین» یا «هایپرتانسین» نامیدند و سپس گروه های مختلفی از پژوهشگران در کلینیک کلیولند و شرکت مواد شیمیایی «سیپا» آنرا در آزمایشگاه ساختند. [ ۱]
آنژیوتانسینوژن یک آلفا ۲ گلوبولین است که در کبد ساخته می شود[ ۲] که پیش ساز آنژیوتانسین بوده و علاوه بر آن، نقش های گوناگون دیگری نیز در بدن ایفا می کند. [ ۳] آنژیوتانسینوژن سوبسترای رنین هم هست و توسط آن به آنژیوتانسین ۱ مبدل می شود که این نیز به نوبهٔ خود، طی مراحلی به آنژیوتانسین ۲ تبدیل می شود. [ ۳] [ ۴] طول آنژیوتانسینوژن ۴۸۵ اسید آمینه است که در اثر عملکرد آنزیم رنین، ۱۰ اسید آمینه از انتهای آمینی آن جدا می شود. [ ۳] لازم به یادآوری است که ۱۲ اسید آمینهٔ اول آن، برای فعالیتش از بقیه مهمتر هستند.
سطح پلاسمایی آنژیوتانسینوژن توسط کورتیکواستروئیدها، استروژن، هورمون های غده تیروئید و آنژیوتانسین ۲ بالا می رود.
این مولکول که پروآنژیوتانسین هم نامیده می شود، در اثر عملکرد آنزیم رنین بر روی آنژیوتانسینوژن ایجاد می شود. آنزیم رنین، پیوند پپتیدی میان لوسین ( Leu ) و والین ( Val ) را می شکند و مولکول آنژیوتانسین ۱ را با ۱۰ اسید آمینه تشکیل می دهد. آنزیم رنین در کلیه ها و در پاسخ به فعالیت سمپاتیکی کلیه، کاهش فشار خون داخل کلیوی ( فشار سیستولی کمتر از ۹۰ میلی متر جیوه ) [ ۵] در سلول های جنب گلومرولی یا کاهش انتقال یون های سدیم و کلر به ماکولا دنسا تولید می شود. [ ۶]
آنژیوتانسین ۱ تحت تأثیر آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) و با برداشتن دو ریشه از انتهای کربوکسیل آن، به آنژیوتانسین ۲ مبدل می شود. جایگاه اصلی آنزیم ACE در ریه هاست، اما در لایه داخلی رگ های خونی، سلول های پوششی کلیه ها و همچنین مغز هم یافت می شود. آنژیوتانسین ۲ بر روی دستگاه عصبی مرکزی اثر کرده و تولید وازوپرسین را افزایش می دهد. این مولکول همچنین روی ماهیچه های صاف دیوارهٔ رگ ها اثر نموده و موجب تنگی آنها می شود. آنژیوتانسین ۲، ترشح آلدوسترون را هم زیاد می کند. در نتیجه می توان گفت آنژیوتانسین ۲ نوعی هورمون درون ریز، برون ریز و درون سلولی است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنژیوتانسین یک هورمون اُلیگوپپتیدی و یک مادهٔ تشنگی زا است. این مولکول از یک پیش ساز به نام آنژیوتانسینوژن حاصل می شود که نوعی گلوبولین سرمی است و در کبد ساخته می شود. آنژیوتانسین در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ میلادی جداسازی شود و در آغاز آنرا «آنژیونین» یا «هایپرتانسین» نامیدند و سپس گروه های مختلفی از پژوهشگران در کلینیک کلیولند و شرکت مواد شیمیایی «سیپا» آنرا در آزمایشگاه ساختند. [ ۱]
آنژیوتانسینوژن یک آلفا ۲ گلوبولین است که در کبد ساخته می شود[ ۲] که پیش ساز آنژیوتانسین بوده و علاوه بر آن، نقش های گوناگون دیگری نیز در بدن ایفا می کند. [ ۳] آنژیوتانسینوژن سوبسترای رنین هم هست و توسط آن به آنژیوتانسین ۱ مبدل می شود که این نیز به نوبهٔ خود، طی مراحلی به آنژیوتانسین ۲ تبدیل می شود. [ ۳] [ ۴] طول آنژیوتانسینوژن ۴۸۵ اسید آمینه است که در اثر عملکرد آنزیم رنین، ۱۰ اسید آمینه از انتهای آمینی آن جدا می شود. [ ۳] لازم به یادآوری است که ۱۲ اسید آمینهٔ اول آن، برای فعالیتش از بقیه مهمتر هستند.
سطح پلاسمایی آنژیوتانسینوژن توسط کورتیکواستروئیدها، استروژن، هورمون های غده تیروئید و آنژیوتانسین ۲ بالا می رود.
این مولکول که پروآنژیوتانسین هم نامیده می شود، در اثر عملکرد آنزیم رنین بر روی آنژیوتانسینوژن ایجاد می شود. آنزیم رنین، پیوند پپتیدی میان لوسین ( Leu ) و والین ( Val ) را می شکند و مولکول آنژیوتانسین ۱ را با ۱۰ اسید آمینه تشکیل می دهد. آنزیم رنین در کلیه ها و در پاسخ به فعالیت سمپاتیکی کلیه، کاهش فشار خون داخل کلیوی ( فشار سیستولی کمتر از ۹۰ میلی متر جیوه ) [ ۵] در سلول های جنب گلومرولی یا کاهش انتقال یون های سدیم و کلر به ماکولا دنسا تولید می شود. [ ۶]
آنژیوتانسین ۱ تحت تأثیر آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) و با برداشتن دو ریشه از انتهای کربوکسیل آن، به آنژیوتانسین ۲ مبدل می شود. جایگاه اصلی آنزیم ACE در ریه هاست، اما در لایه داخلی رگ های خونی، سلول های پوششی کلیه ها و همچنین مغز هم یافت می شود. آنژیوتانسین ۲ بر روی دستگاه عصبی مرکزی اثر کرده و تولید وازوپرسین را افزایش می دهد. این مولکول همچنین روی ماهیچه های صاف دیوارهٔ رگ ها اثر نموده و موجب تنگی آنها می شود. آنژیوتانسین ۲، ترشح آلدوسترون را هم زیاد می کند. در نتیجه می توان گفت آنژیوتانسین ۲ نوعی هورمون درون ریز، برون ریز و درون سلولی است.
wiki: آنژیوتانسین