ترتیب: قدیمیجدیدرای موافقرای مخالف
آرش ناصری١٤:٣٠ - ١٤٠٣/١٢/٢٠انوشیروان ملقب به شرف المعالی از امیران آل زیار بود. او در کودکی حکومت را بعد از پدرش منوچهر در سال ۴۲۱ هجری و به شرط دادن خراج به محمود غزنوی به دست گرفت. اما قدرت عملاً در اختیار سپهسالارش، باکالیجار کوهی بود. باکالیجار فرمانروای گرگان و طبرستان بود و مسعود غزنوی، جانشین محمود، به شرط ادامه پرداخت خراج حکومت او را ابقا کرد. جز این، دیگر نامی از انوشیروان در تاریخ نیست تا آن که پس از بالا گرفتن درگیری میان باکالیجار و مسعود غزنوی، در سال ۴۲۶ قمری مسعود به گرگان و طبرستان حمله کرد. در این هنگام، باکالیجار در نامه ای، از انوشیروان و خودش به عنوان فرمانروایان گرگان و طبرستان نام برده است. باکالیجار توانست برابر حملهٔ مسعود مقاومت کند و با خروج او، مجدداً در گرگان به تخت نشیند و اعلام اطاعت او را کند. با ضعیف شدن مسعود غزنوی و شکست او از طغرل بیگ در جنگ دندانقان، در گرگان هم انوشیروان بر باکالیجار غلبه کرد و خود بر حکومت نشست. ولی طغرل کمی بعد به قلمروش تاخت و او را مطیع خود ساخت و مرداویج بن بسو را شریک او در حکومت گرگان و طبرستان نمود.
... [مشاهده متن کامل]
اطلاعات زیادی از این برهه از تاریخ طبرستان در دسترس نیست چون تواریخ محلی مازندران دربارهٔ حوادث نیمهٔ دوم سدهٔ پنجم اطلاعات اندکی ثبت کرده اند.
با آغاز حکومت منوچهر زیاری، دودمان آل زیار وارد دوران افول و به سلاطین ترک تباری وابسته شد که در خراسان قدرت بیشتری داشتند. بدین ترتیب، در این دوره، زیاریان از حکومتی مستقل به قدرتی تحت سلطه و دست نشانده تبدیل شدند و در حالی که هیچ کدام از امیران قبلی آل زیار خراج گزار دیگر حکومت های همسایه نبودند، پس از روی کار آمدن منوچهر پرداخت خراج سالانه ای، اغلب به مبلغ پنجاه هزار دینار، مرسوم شد. برخلاف امیران پیشین زیاری، از زمان منوچهر و جانشینان او اطلاعات چندانی وجود ندارد؛ زیرا منابع اولیه دربارهٔ آن ها، که قدرت پیشین خود را از دست داده بودند، مطالب چندانی ننوشته اند و افزون بر این، سکه های محدودی از این فرمانروایان زیاری در دست است. همزمان با سال های پایانی حکومت منوچهر زیاری، محمود غزنوی توانسته بود بر آل بویه و حاکمان محلی دیلمی و کَرد چیره شود و بر شهرهای ری و جبال تسلط یابد. منوچهر در سال ۴۲۰ یا ۴۲۱ هجری به مرگ طبیعی از دنیا رفت و پس از درگذشت او، در فاصله ای کوتاه سلطان محمود غزنوی نیز درگذشت. البته بیهقی در داستان متفاوتی باکالیجار کوهی را برادرزن منوچهر دانسته و می گوید وی به کمک حاجب بزرگ منوچهر، او را به زهر مسموم کرده و کشته است.
گزارش
... [مشاهده متن کامل]
اطلاعات زیادی از این برهه از تاریخ طبرستان در دسترس نیست چون تواریخ محلی مازندران دربارهٔ حوادث نیمهٔ دوم سدهٔ پنجم اطلاعات اندکی ثبت کرده اند.
با آغاز حکومت منوچهر زیاری، دودمان آل زیار وارد دوران افول و به سلاطین ترک تباری وابسته شد که در خراسان قدرت بیشتری داشتند. بدین ترتیب، در این دوره، زیاریان از حکومتی مستقل به قدرتی تحت سلطه و دست نشانده تبدیل شدند و در حالی که هیچ کدام از امیران قبلی آل زیار خراج گزار دیگر حکومت های همسایه نبودند، پس از روی کار آمدن منوچهر پرداخت خراج سالانه ای، اغلب به مبلغ پنجاه هزار دینار، مرسوم شد. برخلاف امیران پیشین زیاری، از زمان منوچهر و جانشینان او اطلاعات چندانی وجود ندارد؛ زیرا منابع اولیه دربارهٔ آن ها، که قدرت پیشین خود را از دست داده بودند، مطالب چندانی ننوشته اند و افزون بر این، سکه های محدودی از این فرمانروایان زیاری در دست است. همزمان با سال های پایانی حکومت منوچهر زیاری، محمود غزنوی توانسته بود بر آل بویه و حاکمان محلی دیلمی و کَرد چیره شود و بر شهرهای ری و جبال تسلط یابد. منوچهر در سال ۴۲۰ یا ۴۲۱ هجری به مرگ طبیعی از دنیا رفت و پس از درگذشت او، در فاصله ای کوتاه سلطان محمود غزنوی نیز درگذشت. البته بیهقی در داستان متفاوتی باکالیجار کوهی را برادرزن منوچهر دانسته و می گوید وی به کمک حاجب بزرگ منوچهر، او را به زهر مسموم کرده و کشته است.
0 | 0