انوشیروان بن خالد

دانشنامه آزاد فارسی

اَنوشیروان بن خالِد (ری ۴۵۹ـ۵۳۲ق)
(یا: انوشروان بن خالد بن محمد کاشانی) از رجال شیعی و مستوفیان دورۀ سلجوقی . برای تکمیل تحصیلات خود به بغداد رفت و در ۵۱۵ق نزد مؤیدالملک، پسر خواجه نظام الملک، به مدت دو سال به کار پرداخت و در دستگاه دیوانی خواجه دبیری آموخت . پس از قتل مؤیدالملک به بصره رفت و مدت سه سال در آن جا ماند. پس از به تخت نشستن سلطان محمد (پسر ملکشاه ) مدتی مقام خزانه داری اصفهان به وی سپرده شد و در اواخر عمر سلطان محمد به مقام وزارت منصوب گردید. انوشیروان طی سال های ۵۲۱ تا ۵۳۰ق سمت وزارت سلطان محمود و مسعود سلجوقی و مسترشد، خلیفۀ عباسی، را نیز به عهده داشت . او پس از مدتی از وزارت سلطان مسعود برکنار شد (۵۳۰ق) و سپس به بغداد رفت و تا پایان عمر در آن جا ماند و در همان جا درگذشت . انوشیروان با ادیبان و شاعرانی چون عبدالله بن ابی محمد حریری صاحب مقامات حریری، و ابوبکر اَرَّجانی ، مدیحه سرا، معاشرت داشت . او کتابی نیز در شرح تاریخ سلاجقه به نام نفثة المصدور تألیف کرده است . از دیگر آثار او کتابی به فارسی است با عنوان فتور زمان الصدور و صدور زمان الفتور که عماد اصفهانی آن را به عربی ترجمه کرده و بنداری از این ترجمه خلاصه ای ترتیب داده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس