انوثیت

لغت نامه دهخدا

انوثیت. [ اُ ثی ی َ ] ( ع مص ) زن شدن و ماده بودن. مؤلف غیاث نویسد، انوثیت غلط است و انوثت بدون یاء تحتانی صحیح بخلاف رجولیت که مصدر جعلی است چرا که رجل اسم جامد است و انثی مشتق است از انوثت لیکن چون انوثیت هم در کلام ثقات واقع شده استعمالش جایز باشد. ( غیاث اللغات ) :
مایه نشاءة انوثیت
باز در بطن مادر اندازد.
عرفی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - زن شدن ماده بودن . ۲ - مادگی زنی مقابل رجولیت . توضیح بقول موئ لف غیاث این کلمه غلط است و انوثت بدون یای تحتانی صحیح است لیکن چون انوثیت هم در کلام ثقات واقع شده استعمالش جایز باشد . عرفی گوید : ( مای. نشائ . انوثیت باز در بطن مادر اندازد . )

پیشنهاد کاربران

این واژه تازى ( اربى ) است و سپارش مى شود بجاى آن از ساخته پیشنهادى مُتایش Motayesh ( متاMota : پهلوى : بانو ، خانم + آیش ( آمدن ) ) بهره بجویید.

بپرس