انواع خطابی

[ویکی فقه] انواع خطابی به معنای قوانین کلی و مرجع استنباط مواضع خطابه است.
آن دسته از قضایا و قوانین کلی که مقدمات خطابه از آنها سرچشمه می گیرد دو گونه است:۱. آنکه بدون تصرف و تغییر می تواند جزء قیاس خطابی قرار گیرد. این دسته را «انواع» می گویند. البته انواع در خطابه، غیر از اصطلاح انواع در جدل است، و آنچه در جدل به منزله «موضع» است در اینجا نوع نامیده می شود.۲. آنکه بعد از تصرف یا انضمام امر دیگری جزء قیاس خطابی قرار می گیرد. این دسته را «مواضع» می گویند.
اصناف خطابه
خطابه، اصنافی دارد:۱. منافرات؛۲. مشاورات؛۳. مشاجرات.علاوه بر انواع مشترک، هر صنفی متناسب با خود، انواع و قواعد کلیه مخصوص به خود دارد که باید خطیب از آنها به خوبی آگاه باشد و هنگام نیاز از آنها استفاده کند.
تعریف اصطلاح
انواع خطابی را این گونه تعریف کرده اند: قوانینی که مواضع خطابه از آ نها استنباط می شود. به عبارت دیگر، نوع، هرگونه قانون کلی است که مقدمات خطابیه از آن استخراج می شود. مثلاً نقل حکمی از ضدی به ضد دیگر، نوعی از انواع باب خطابه است، چون مشتمل بر مواضع بسیاری است که خطیب را به مطلوب خطابی خود می رسانند. یکی از مواضعی که از این نوع استخراج می شود آن است که اگر خالد دشمن است پس سزاوار بدی است، و برادر خالد از آنجا که دوست است؛ پس شایسته نیکی است. این مثال، موضعی از مواضع نوع است و قاعده کلیه، نقل حکم از ضدی (دشمن) به ضد دیگر (دوست) است.
نکته
...