انواط

لغت نامه دهخدا

انواط. [ اَن ْ ] ( ع اِ ) ج ِ نَوط. رجوع به نوط شود. || ج ِ نیاط. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به نیاط شود.
- ذات انواط ؛ نام درختی است نزدیک مکه که در جاهلیت مورد احترام و توجه بود و پیش آن قربانی میکردند و اسلحه خود را از آن می آویختند. ( معجم البلدان ) ( مراصد الاطلاع ).

پیشنهاد کاربران