انواری محمدباقر محی الدین

دانشنامه آزاد فارسی

اَنواری، محمّدباقر مُحی الدّین (همدان ۱۳۰۵ش)
روحانی ایرانی و از مبارزان سیاسی در نهضت امام خمینی. دروس حوزوی خود را نزد آیات آشتیانی، مطهری، شعرانی، حایری و رفیعی قزوینی، تا درجۀ اجتهاد به پایان برد. از ۱۳۴۱ش در جریان غائلۀ انجمن های ایالتی و ولایتی، بر علیه رژیم به مبارزه پرداخت. وی از اعضای شورای روحانیت جمعیت مؤتلفۀ اسلامی بود و در تشکیل شاخۀ نظامی این جمعیت نقش داشت. پس از ترور حسن علی منصور، نخست وزیر وقت، وی نیز دستگیر و به پانزده سال زندان محکوم شد. انواری پس از آزادی در اواخر ۱۳۵۵، بار دیگر به مبارزۀ خود ادامه داد. در همین دوره به فرانسه، پاکستان و عربستان سفر کرد و در آستانۀ پیروزی انقلاب اسلامی، در کمیتۀ استقبال از امام، مسئول نظارت بر انتظامات بود. پس از پیروزی انقلاب، مدتی نمایندۀ امام در ژاندارمری کل کشور و نمایندۀ مردم رَزَنِ همدان در مجلس شورای اسلامی بود. وی از اعضای مرکزی جامعۀ روحانیت مبارز، مسئول مرکز رسیدگی به امور مساجد، و نیز نمایندۀ امام در ژاندارمری بوده است. انواری تألیفاتی در فقه و اصول دارد و شرح نهج البلاغه (جلد اول)، ثورة الحسین و کتاب الجهادِ کافی را ترجمه کرده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس