انمیار

لغت نامه دهخدا

انمیار. [ اِ ] ( ع مص ) برکنده شدن موی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بیفتیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || ریختن پشم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران