انم

/~enom/

لغت نامه دهخدا

انم. [اَ ن َم م ] ( ع ن تف ) کسی که بیشتر سخن چینی و نمامی کند. رسواکننده تر. ( ناظم الاطباء ). پرده درتر. نمام تر.
- امثال :
انم من التراب .
انم من جرس .
انم من جلجل .
انم من جوز فی جوالق .
انم من ذکاء.
انم من زجاجة علی ما فیها.
انم من صبح .

فرهنگ فارسی

کسی که بیشتر سخن چینی و نمامی کند . رسوا کننده تر . پرده در تر . نمام تر .

گویش مازنی

/annam/ پربار – پرمحصول - کنایه از: آدم متمول و یا دانشمند

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
خلق. جنّ و انس. مطلق خلق اعمّ از جنّ و انس (قاموس) ، در مجمع البیان، انسان‏ها معنی کرده و در کشاف مطلق آنچه در روی زمین از جنبندگان است، ناگفته. ناگفته نماند این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده و چون سوره درباره جنّ و انس است احتمال قوی آنست که مطلق جن و انس مراد باشد.
wikialkb: ریشه_انم

پیشنهاد کاربران

بپرس