انقوزه

لغت نامه دهخدا

انقوزه. [ اَ زَ / زِ ] ( اِ ) حلتیت. منتن. انگدان منتن. ( یادداشت مؤلف ). انغوزه. مثل :
- انقوزه در قند خورانیدن ؛ بصورت و ظاهری نیک ، کسی را زیان و آسیبی رسانیدن :
ز شیرین کاری شیرین دلبند
فراوان خورده بود انقوزه در قند.
امیرخسرو ( از امثال و حکم دهخدا ).
رجوع به انغوزه و انگدان شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) انغوزه

مترادف ها

asafetida (اسم)
انقوزه

پیشنهاد کاربران

بپرس