ترتیب: قدیمیجدیدرای موافقرای مخالف
آرش ناصری٠٩:٣٨ - ١٤٠٣/١٢/٠٦انقلاب ۲۰۱۱ مصر ( به عربی: ثورة ۲۵ ینایر، انقلاب ۲۵ ژانویه ) مجموعه ای از راهپیمایی ها، اعتراضات و نافرمانی های مدنی است که از ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ ( ۵ بهمن ۱۳۸۹ ) در کشور مصر آغاز شد و به استعفای حسنی مبارک در ۱۱ فوریه ۲۰۱۱ ( ۲۲ بهمن ۱۳۸۹ ) و ایجاد حکومتی نظامی در کشور منجر شد. این انقلاب با الهام از موفقیت انقلاب تونس صورت گرفت. انقلابیون مصر، اهداف خود را انقلاب علیه شکنجه، فقر، فساد و بی کاری اعلام می کردند و خواهان سرنگونی حکومت حسنی مبارک، لغو قانون شرایط اضطراری، افزایش حداقل دستمزدها، پایان دادن به خشونت ها و مهم تر از همه، روی کار آمدن یک حکومت مردمی بودند.
... [مشاهده متن کامل]
حسنی مبارک پس از استعفا، تمامی اختیارات خود را به شورای عالی نیروهای مسلح متشکل از فرماندهان ارشد ارتش به ریاست ارتشبد محمدحسین طنطاوی سپرد. ارتش مصر در جریان این انقلاب از حمایت از حکومت حسنی مبارک خودداری کرد. احمد شفیق نخست وزیر مصر نیز بر اثر فشار معترضین در ۳ مارس ۲۰۱۱ مجبور به استعفا شد. پس از استعفای احمد شفیق، شورای عالی نیروهای مسلح، عصام شرف را به ریاست دولت برگزید. عصام شرف هم در نوامبر همان سال استعفا داد. پس از عصام شرف، کمال جنزوری جای او را گرفت.
با وجود سرنگونی حکومت حسنی مبارک برخی از معترضان همچنان به اعتراضات خود ادامه دادند. در ماه مارس قانون اساسی جدیدی در این کشور با همه پرسی عمومی رسمیت یافت. انتخابات پارلمانی هم در ۲۸ نوامبر برگزار شد. سپس دادگاه حسنی مبارک و دو پسرش، به همراه تعدادی از مقامات حکومت وی برگزار شد.
محمد البرادعی، پیش از ورود به عنوان یکی از چهره های شاخص در امور سیاسی مصر، دربارهٔ احتمال رخداد وقایعی مشابه با تونس، در مصر هشدار داد.
اولین جرقهٔ بیداری اسلامی درحقیقت در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۱ م. ( ۲۵ دی ۱۳۸۹ خ ) با تظاهرات شهروندان مصری در مقابل سفارت تونس که برای حمایت از انقلاب تونس بود آغاز شد. بسیاری از تحلیل گران تظاهرات فوق را اولین جرقهٔ انقلاب مصر قلمداد می کنند. دو روز پس از این تظاهرات یک جوان مصری با نام عبده عبدالمنعم حماده جعفر خلیفه در اعتراض به بسته شدن رستوران خود و عدم توجه مسئولان به شکوائیه اش، در مقابل ساختمان مجلس شعب ( مردم ) این کشور دست به خودسوزی زد. این جوان مصری قبل از خودسوزی در مقابل مجلس شعارهایی نظیر «ای نیروهای امنیتی این کشور حق من درون مصر ضایع و پایمال شده است» سر داد. با شعله ور شدن خشم مردم علیه نظام مصر کشورهای مختلف مواضع متفاوتی در مقابل این انقلاب گرفتند.
گزارش
... [مشاهده متن کامل]
حسنی مبارک پس از استعفا، تمامی اختیارات خود را به شورای عالی نیروهای مسلح متشکل از فرماندهان ارشد ارتش به ریاست ارتشبد محمدحسین طنطاوی سپرد. ارتش مصر در جریان این انقلاب از حمایت از حکومت حسنی مبارک خودداری کرد. احمد شفیق نخست وزیر مصر نیز بر اثر فشار معترضین در ۳ مارس ۲۰۱۱ مجبور به استعفا شد. پس از استعفای احمد شفیق، شورای عالی نیروهای مسلح، عصام شرف را به ریاست دولت برگزید. عصام شرف هم در نوامبر همان سال استعفا داد. پس از عصام شرف، کمال جنزوری جای او را گرفت.
با وجود سرنگونی حکومت حسنی مبارک برخی از معترضان همچنان به اعتراضات خود ادامه دادند. در ماه مارس قانون اساسی جدیدی در این کشور با همه پرسی عمومی رسمیت یافت. انتخابات پارلمانی هم در ۲۸ نوامبر برگزار شد. سپس دادگاه حسنی مبارک و دو پسرش، به همراه تعدادی از مقامات حکومت وی برگزار شد.
محمد البرادعی، پیش از ورود به عنوان یکی از چهره های شاخص در امور سیاسی مصر، دربارهٔ احتمال رخداد وقایعی مشابه با تونس، در مصر هشدار داد.
اولین جرقهٔ بیداری اسلامی درحقیقت در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۱ م. ( ۲۵ دی ۱۳۸۹ خ ) با تظاهرات شهروندان مصری در مقابل سفارت تونس که برای حمایت از انقلاب تونس بود آغاز شد. بسیاری از تحلیل گران تظاهرات فوق را اولین جرقهٔ انقلاب مصر قلمداد می کنند. دو روز پس از این تظاهرات یک جوان مصری با نام عبده عبدالمنعم حماده جعفر خلیفه در اعتراض به بسته شدن رستوران خود و عدم توجه مسئولان به شکوائیه اش، در مقابل ساختمان مجلس شعب ( مردم ) این کشور دست به خودسوزی زد. این جوان مصری قبل از خودسوزی در مقابل مجلس شعارهایی نظیر «ای نیروهای امنیتی این کشور حق من درون مصر ضایع و پایمال شده است» سر داد. با شعله ور شدن خشم مردم علیه نظام مصر کشورهای مختلف مواضع متفاوتی در مقابل این انقلاب گرفتند.
0 | 0