انقلاب قدرت مردم که همچنین به عنوان انقلاب ادسا ( EDSA ) یا انقلاب فوریه شناخته می شود، مجموعه ای از تظاهرات مردمی در فیلیپین، عمدتاً در کلانشهر مانیل، از ۲۲ تا ۲۵ فوریه ۱۹۸۶ بود. یک کمپین پایدار مقاومت مدنی علیه خشونت رژیم و تقلب در انتخابات وجود داشت. این انقلاب غیرمخملی منجر به فرار فردیناند مارکوس، پایان دیکتاتوری ۲۰ ساله او و احیای دموکراسی در فیلیپین شد.
... [مشاهده متن کامل]
همچنین از این انقلاب به دلیل وجود نوارهای زرد در طول تظاهرات ( با اشاره به آهنگ «روبان زرد را دور درخت بلوط ببندید» تونی اورلاندو و دان ) به عنوان نمادی از اعتراض به ترور سناتور فیلیپینی به نام بنینو آکینو در اوت ۱۹۸۳ پس از بازگشت به فیلیپین از تبعید، به عنوان انقلاب زرد یاد می شود. این به طور گسترده ای به عنوان پیروزی مردم در برابر دو دهه حکومت مارکوس تلقی و به عنوان «انقلابی که جهان را شگفت زده کرد» به تیتر اخبار تبدیل شد.
بیشتر تظاهرات ها در بخش طولانی خیابان اپی فانیو د لوس سانتوس، که بیشتر با نام اختصاری آن EDSA شناخته می شود، در کلانشهر مانیل از ۲۲ تا ۲۵ فوریه ۱۹۸۶ برگزار شد. بیش از دو میلیون غیرنظامی فیلیپینی و همچنین چندین گروه سیاسی و نظامی و گروه های مذهبی به رهبری کاردینال جیم سین، اسقف اعظم مانیل، همراه با دیگر اسقف ها درگیر این تظاهرات بودند. اعتراضات که با مقاومت و مخالفت سال ها حکومت مارکوس و یارانش تقویت شد، با فرار حاکم و خانواده اش از کاخ مالاکانانگ به هاوایی با کمک آمریکا به اوج خود رسید. بیوه بنینو آکینو، کرازون آکینو، بلافاصله در نتیجه انقلاب به عنوان یازدهمین رئیس جمهور فیلیپین منصوب شد.
... [مشاهده متن کامل]
همچنین از این انقلاب به دلیل وجود نوارهای زرد در طول تظاهرات ( با اشاره به آهنگ «روبان زرد را دور درخت بلوط ببندید» تونی اورلاندو و دان ) به عنوان نمادی از اعتراض به ترور سناتور فیلیپینی به نام بنینو آکینو در اوت ۱۹۸۳ پس از بازگشت به فیلیپین از تبعید، به عنوان انقلاب زرد یاد می شود. این به طور گسترده ای به عنوان پیروزی مردم در برابر دو دهه حکومت مارکوس تلقی و به عنوان «انقلابی که جهان را شگفت زده کرد» به تیتر اخبار تبدیل شد.
بیشتر تظاهرات ها در بخش طولانی خیابان اپی فانیو د لوس سانتوس، که بیشتر با نام اختصاری آن EDSA شناخته می شود، در کلانشهر مانیل از ۲۲ تا ۲۵ فوریه ۱۹۸۶ برگزار شد. بیش از دو میلیون غیرنظامی فیلیپینی و همچنین چندین گروه سیاسی و نظامی و گروه های مذهبی به رهبری کاردینال جیم سین، اسقف اعظم مانیل، همراه با دیگر اسقف ها درگیر این تظاهرات بودند. اعتراضات که با مقاومت و مخالفت سال ها حکومت مارکوس و یارانش تقویت شد، با فرار حاکم و خانواده اش از کاخ مالاکانانگ به هاوایی با کمک آمریکا به اوج خود رسید. بیوه بنینو آکینو، کرازون آکینو، بلافاصله در نتیجه انقلاب به عنوان یازدهمین رئیس جمهور فیلیپین منصوب شد.
