انقلاب فرهنگی ( به چینی: 文化大革命 ) ، مجموعه ای از دگرگونی های اجتماعی و تغییرات سیاسی در جمهوری خلق چین بود که در مِه ۱۹۶۶ به دستور مائو تسه تونگ و توسط جیانگ چینگ و برخی از نزدیک ترین دستیاران مائو از جمله لین بیائو، چن بودا، کانگ شنگ، ونگ دونژینگ و چو ان لای سازماندهی شد. مائو هدف از آغاز کارزار انقلاب فرهنگی را مبارزه با «ضد انقلاب»، مبارزه با «چهار عامل کهنه» در فرهنگ چین و مبارزه طبقاتی با بورژوازی اعلام کرده بود، اما در عمل انقلاب فرهنگی به تصفیه حزب کمونیست چین از تمامی رقبای سیاسی اش انجامید. در قلع و قمع انقلاب فرهنگی که تا سال ۱۹۷۶ رسماً ادامه داشت، دانشگاه ها تعطیل شدند و تا حدود ۲۰ میلیون چینی کشته شدند و بسیاری از آثار فرهنگی ارزشمند در چین و تبت به بهانهٔ مبارزه با مظاهر سنتی و فرهنگی سرمایه داری، تخریب شدند.
... [مشاهده متن کامل]
در برخی موارد برای کشتن مخالفان از اعمالی همچون بیرون آوردن اندام آنها از بدن و سپس خوردن آنها استفاده شده است.
مائو در سال ۱۹۶۶ انقلاب فرهنگی چین را که بزرگ ترین و اساسی ترین کشمکش قدرت در حزب کمونیست چین بود، به رهبری همسرش جیانگ چین برپا کرد و ارتشی به نام گاردهای سرخ را برای حمایت از مائو از دانشجویان و دانش آموزان بر پا کرد. چهره های میانه روی حزب اخراج شدند. در سال ۱۹۶۸ مائو نام مرد برتر چین را از آن خود کرد. گاردهای سرخ در سال ۱۹۶۹ به دست ارتش چین سرکوب شد. انقلاب فرهنگی چین اشتباهی استراتژیک محسوب می شود.
از سال ۱۹۵۶، حزب کمونیست چین به دلیل فقدان تجربه کافی در جریان رهبری اقتصادی و نوسازی چین اشتباهاتی مرتکب شد. در قحطی چهار سالهٔ ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۱ طی به اصطلاح جهش بزرگ به جلو، ۳۸ میلیون نفر مردند. رژیم مائو در آن سال ها محصولات زراعی کشور را مصادره کرده و آنها را به اروپای شرقی که زیر کنترل کمونیست ها بود، در برابر دریافت جنگ افزار و حمایت سیاسی صادر می کرد. مواد غذایی و پول همچنین برای حمایت از نهضت های ضد استعماری و کمونیستی به آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین ارسال می شد. کشتار توده وار در مقیاس «جهش بزرگ به جلو» چیزی بود که مائو خود را برای آن آماده کرده بود.
به تبع آن مبارزه قدرت ( انقلاب فرهنگی چین ) در سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ در حزب کمونیست چین شروع شد. از روز ۱۶٫۵٫۱۹۶۶ چهره های میانه روی حزب اخراج شدند.
... [مشاهده متن کامل]
در برخی موارد برای کشتن مخالفان از اعمالی همچون بیرون آوردن اندام آنها از بدن و سپس خوردن آنها استفاده شده است.
مائو در سال ۱۹۶۶ انقلاب فرهنگی چین را که بزرگ ترین و اساسی ترین کشمکش قدرت در حزب کمونیست چین بود، به رهبری همسرش جیانگ چین برپا کرد و ارتشی به نام گاردهای سرخ را برای حمایت از مائو از دانشجویان و دانش آموزان بر پا کرد. چهره های میانه روی حزب اخراج شدند. در سال ۱۹۶۸ مائو نام مرد برتر چین را از آن خود کرد. گاردهای سرخ در سال ۱۹۶۹ به دست ارتش چین سرکوب شد. انقلاب فرهنگی چین اشتباهی استراتژیک محسوب می شود.
از سال ۱۹۵۶، حزب کمونیست چین به دلیل فقدان تجربه کافی در جریان رهبری اقتصادی و نوسازی چین اشتباهاتی مرتکب شد. در قحطی چهار سالهٔ ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۱ طی به اصطلاح جهش بزرگ به جلو، ۳۸ میلیون نفر مردند. رژیم مائو در آن سال ها محصولات زراعی کشور را مصادره کرده و آنها را به اروپای شرقی که زیر کنترل کمونیست ها بود، در برابر دریافت جنگ افزار و حمایت سیاسی صادر می کرد. مواد غذایی و پول همچنین برای حمایت از نهضت های ضد استعماری و کمونیستی به آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین ارسال می شد. کشتار توده وار در مقیاس «جهش بزرگ به جلو» چیزی بود که مائو خود را برای آن آماده کرده بود.
به تبع آن مبارزه قدرت ( انقلاب فرهنگی چین ) در سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ در حزب کمونیست چین شروع شد. از روز ۱۶٫۵٫۱۹۶۶ چهره های میانه روی حزب اخراج شدند.
