انقلاب علمی ( scientific revolution ) در تاریخ علم به دوره ای در قرون وسطی که ایده ها و کشفیات جدید در فیزیک، ستاره شناسی، زیست شناسی، کالبدشناسی، شیمی و دیگر رشته های مشابه، موجب کنار گذاشتن نظرات مرتبط با یونان باستان شد گفته می شود. بسیاری از محققان، معتقد هستند که انقلاب علمی، با انتشار دو اثر که در ۱۵۴۳ منتشر شدند و تا قرن ۱۷ تأثیرگذار بودند، شروع شد. این آثار عبارت هستند از درباره گردش اجرام آسمانی اثر نیکلاس کوپرنیک و ساختار بدن انسان اثر آندرئاس وزالیوس. انقلاب علمی پس از پایان دوران رنسانس جاگیر شد و در قرن هجدهم ادامه پیدا کرد و بر جنبش فکری - اجتماعی آن زمان که با نام روشنگری شناخته می شود تأثیر داشت. اولین بار، الکساندر کویره ( Alexandre Koyré ) ، این واژه را در ۱۹۳۹ برای اشاره به دوره ذکر شده، استفاده کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
دوره رنسانس علمی بر تجدید و تصحیح معارف باستانی متمرکز است که دوره به اوج رسیدن آن را انتشار اصول ریاضی فلسفه طبیعی در نظر می گیرند. این کتاب توسط آیزاک نیوتن در سال ۱۶۸۷ منتشر شد که در آن فرمول قوانین حرکت و قانون جهانی گرانش تبیین شده بود، و به وسیله آن یکپارچگی کیهان شناسی نوین پدید آمد. متعاقب آن عصر روشنگری مفهوم انقلاب علمی را در بطن خود ادغام کرد، آنطور که در اثری از ژان سیلوان بیی در قرن هجدهم می توان دید که درآن روندی دومرحله توصیف کرده برای کنار گذشت دنیای کهنه و پایه گذاری دنیای نوین.
پیشرفت های بزرگ علمی از قرن ۱۸ به «انقلاب» خوانده شدند. در سال ۱۷۴۷، ریاضیدان فرانسوی الکسی کلرو می نویسد «نیوتن دربارهٔ زندگی خود گفته است که دست به انقلاب زده است». این کلمه همچنین در مقدمه کارهای لاوازیه در سال ۱۷۸۹ در مورد کشف اکسیژن به کار رفته است. «تعداد کمی از انقلابات علمی به اندازهٔ مقدمه نظریهٔ اکسیژن بلافاصله چنان توجه عمومی ای را برانگیخته اند…» لاوازیه می دید که نظریهٔ اش مقبول همه مردان برجسته زمان او قرار گرفت و در طی چند سال از نخستین انتشار آن بر بخش بزرگی از اروپا تثبیت شد.
... [مشاهده متن کامل]
دوره رنسانس علمی بر تجدید و تصحیح معارف باستانی متمرکز است که دوره به اوج رسیدن آن را انتشار اصول ریاضی فلسفه طبیعی در نظر می گیرند. این کتاب توسط آیزاک نیوتن در سال ۱۶۸۷ منتشر شد که در آن فرمول قوانین حرکت و قانون جهانی گرانش تبیین شده بود، و به وسیله آن یکپارچگی کیهان شناسی نوین پدید آمد. متعاقب آن عصر روشنگری مفهوم انقلاب علمی را در بطن خود ادغام کرد، آنطور که در اثری از ژان سیلوان بیی در قرن هجدهم می توان دید که درآن روندی دومرحله توصیف کرده برای کنار گذشت دنیای کهنه و پایه گذاری دنیای نوین.
پیشرفت های بزرگ علمی از قرن ۱۸ به «انقلاب» خوانده شدند. در سال ۱۷۴۷، ریاضیدان فرانسوی الکسی کلرو می نویسد «نیوتن دربارهٔ زندگی خود گفته است که دست به انقلاب زده است». این کلمه همچنین در مقدمه کارهای لاوازیه در سال ۱۷۸۹ در مورد کشف اکسیژن به کار رفته است. «تعداد کمی از انقلابات علمی به اندازهٔ مقدمه نظریهٔ اکسیژن بلافاصله چنان توجه عمومی ای را برانگیخته اند…» لاوازیه می دید که نظریهٔ اش مقبول همه مردان برجسته زمان او قرار گرفت و در طی چند سال از نخستین انتشار آن بر بخش بزرگی از اروپا تثبیت شد.
حدود ۵۰۰ سال پیش انسان نادانی خود را پذیرفت و کسب بی سابقه ی قدرت را شروع کرد که منجر شد به ابداعات بزرگی که تا به الان انسان به وجود آورده از قبیل همین چیزی که الان دستمونه