انفیه

[ویکی فقه] دارویی که به بینی کشند را اَنفیه می گویند که از آن در بابهای صوم و حج سخن رفته است.
انفیه کشیدن بر روزه‏دار مکروه است، لیکن اگر به گونه‏ای باشد که به حلق برسد، بنابر قولی موجب بطلان روزه و در روزه واجب معیّن همچون روزه ماه رمضان حرام است. بنابر قول به بطلان، در وجوب کفاره اختلاف است.
حکم انفیه برای حاجی
بر محرم واجب است جز در حال ضرورت از استعمال انفیه معطّر اجتناب ورزد. کفاره استفاده از آن، حتّی در حال ضرور، یک گوسفند است.

در لغت نامه دهخدا در مورد معنی اَنفیه دارویی که باعث عطسه می گردد و باعث باز شدن مجرای بینی می شود. این دارو برای درمان سینوزیت، عفونت های بدن که از طریق عطسه خارج میشوند و درمان گرفتگی و ابریزش بینی میباشد. [ ۱]
به اندازه یک نخود از پودر انفیه را در کف دست قرار دهید و جلوی یکی از سوراخ های بینی قرار دهید با دست دیگر جلوی سوراخ دیگر بینی را ببندید و با شدت انفیه را استنشاق کنید. سپس برای سوراخ دیگر بینی هم همین کار را تکرار کنید. کمتر از یک دقیقه بعد آبریزش و عطسه مکرر شروع می شود و بعد از چند دقیقه عطسه ها و آبریزش تمام می شود.
استفاده از انفیه به دلیل ایجاد عطسه های فراوان ممکن است باعث بهم خوردن تعادل شود، به همین دلیل بهتر است در محیط های کاری و رسمی استفاده نشود. همچنین همراه داشتن دستمال جیبی هنگام استفاده از انفیه ضروری است.
ده ها و بلکه صدها نوع انفیه وجود دارد و درست کردن انفیه های مختلف، روش های مختلفی دارد. بر اساس منابع طب سنتی، پایه اصلی انفیه، ترکیب کندش ( ریشه گیاهی با ظاهر سیاه و درون زرد ) و سیاه دانه است. مقداری کندش و دو برابر آن سیاه دانه آسیاب و ترکیب می شود. انفیه های مختلف خواص گوناگونی دارند مثلاً ترکیب دیگری که برای انفیه ذکر شده؛ برگ ساییده یا خرد شده تنباکو، و ریشه کندش است که در کنار آن ریشه خربق نیز وجود دارد.
انفیه دان نام ظرفی برای حمل انفیه است. گاهی به گودی انگشت شست محل اتصال انگشت به دست نیز مجازاً انفیه دان گویند.

انفیه (ترانه). «انفیه» تک آهنگی از اسلیپ نات است که در سال ۲۰۰۹ میلادی منتشر شد. این ترانه در چهارمین آلبوم گروه به نام همه امیدها بر باد رفته است قرار دارد. «انفیه» در چارت راک آمریکا به رتبه شش دست یافت و موفقترین کار گروه تا آن زمان گردید

اَنفیه (snuff)
گَردِ نرمِ توتون، که از طریق بو کشیدن، یا گاه به صورت جویدن یا مالش بر لثه ها، به عنوان مادّۀ محرّک یا آرام بخش مصرف می شود. استفاده از آن در قرن ۱۷ در انگلستان و هلند رواج داشت و در قرن ۱۸ به سایر نقاط اروپا گسترش یافت، اما اکنون سیگارتجای آن را تا حدود زیادی گرفته است.