انفورماتیک پزشکی دانشی چند رشته ای است ( Multidisciplinary ) که از ترکیب علوم مختلف تشکیل شده[ ۱] که هدف اولیه آن ها جمع آوری، نگهداری، تحلیل، و پردازش اطلاعات در حوزه علوم پزشکی و سلامت است. این علوم شامل رشته های مختلف دانش مانند علوم کامپیوتر و طراحی نرم افزار، دانش اطلاعات ( Information Science ) ، علوم شناختی ( Cognitive Science ) ، مهندسی نیاز، مهندسی ارتباطات انسان و کامپیوتر می گردد.
متخصص انفورماتیک پزشکی می تواند سیستم های مراکز بهداشتی درمانی را ارزیابی کرده و نیازهای نرم افزاری و سخت افزاری آنان را تشخیص دهد. همچنین می تواند با استفاده از دانش تخصصی انفورماتیک پزشکی نسبت به طراحی سیستم های تصمیم یار ( Decision Support Systems ) ، سیستم های خبره، سیستم های پزشکی از راه دور و همراه با استفاده از روش های مختلف از جمله هوش مصنوعی اقدام و اینگونه سیستم ها را در اختیار گروه پزشکی و بالینی قرار دهد. با این توانایی ها بهترین گزینه برای مدیریت ( رهبری ) تیم طراحی سیستم های تخصصی پزشکی و پیراپزشکی محسوب می شوند.
در سراسر جهان استفاده از فناوری رایانه در پزشکی در اوایل دهه ۱۹۵۰ با رشد کامپیوترها آغاز شد. در سال ۱۹۴۹، گوستاو واگنر اولین سازمان حرفه ای انفورماتیک را در آلمان تأسیس کرد. این علم برای اولین بار در فرانسه در دهه ۶۰ با عنوان Informatique Medicale معرفی گردید. اولین بخش های انفورماتیک پزشکی از دهه ۶۰ در کشورهای آلمان، فرانسه، بلژیک و هلند شروع بکار نمودند و واحدهای تخصصی تحقیقات در انفورماتیک پزشکی نیز در دهه ۷۰ در لهستان و ایالات متحده به وجود آمدند. از آن زمان، توسعه تحقیقات، آموزش و پرورش و زیرساخت های اطلاعاتی با کیفیت بالا، هدف ایالات متحده و اتحادیه اروپا بوده است. از اواخر دهه هفتاد انجمن بین المللی انفورماتیک پزشکی به صورت یک کمیته فنی در فدراسیون بین المللی پردازش اطلاعات ایجاد شد که از سال ۱۹۸۷ تا کنون به عنوان بزرگترین سازمان بین المللی صاحبنظر در شاخه های مختلف انفورماتیک پزشکی فعالیت می کند. [ ۲]
با وجود اینکه ایده استفاده از رایانه در پزشکی به عنوان یک فناوری پیشرفته در اوایل قرن بیستم مطرح شد، اما تا سال های ۱۹۵۰، انفورماتیک در ایالات متحده تأثیری نداشت. اولین استفاده های کامپیوترهای دیجیتال الکترونیکی در پزشکی برای پروژه های دندانپزشکی در دهه ۱۹۵۰ در دفتر استانداردهای ملی ایالات متحده توسط رابرت لدلی بود. در اواخر دهه ۱۹۵۰ تحت نظارت لدلی در مورد استفاده از رایانه در زیست شناسی و پزشکی ( که برای NAS - NRC انجام شد ) و به واسطه مقالات او و لاستد، NIH نخستین تلاش اصلی برای معرفی کامپیوتر به زیست شناسی و پزشکی را آغاز کرد. در اواسط دهه ۱۹۶۰، سیستم های خبره ( که عمدتاً تحت حمایت NIH بودند ) مانند MYCIN و Internist - I توسعه یافتند. در سال ۱۹۶۵، کتابخانه ملی پزشکی شروع به استفاده از MEDLINE و MEDLARS کردند. در سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ سیستم های اطلاعات بالینی در مقیاس بزرگ، از جمله سیستم های اطلاعاتی بیمارستانی ( به عنوان مثال، HELP در بیمارستان LDS یوتا ) و سیستم های الکترونیکی مدارک پزشکی ( به عنوان مثال، PROMIS در دانشگاه ورمونت ) در موسسات پیشگام دانشگاهی شروع به ظاهر شدن نمودند که بعداً توسط محصولات تجاری با قابلیت های محدود دنبال شدند. سیستم MYCIN برای تشخیص و درمان باکتریمی و مننژیت در استنفورد توسعه یافت و ارزیابی گردید. در دهه ۱۹۷۰، تعداد بیشتری از فروشندگان تجاری شروع به فروش سیستم مدیریت پرونده و سیستم های مدارک پزشکی الکترونیکی کردند در سال ۱۹۷۰، Warner Slack، وHoward Bleich، بخش علمی متخصصین بالینی را در مرکز دانشکده پزشکی هاروارد تأسیس کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمتخصص انفورماتیک پزشکی می تواند سیستم های مراکز بهداشتی درمانی را ارزیابی کرده و نیازهای نرم افزاری و سخت افزاری آنان را تشخیص دهد. همچنین می تواند با استفاده از دانش تخصصی انفورماتیک پزشکی نسبت به طراحی سیستم های تصمیم یار ( Decision Support Systems ) ، سیستم های خبره، سیستم های پزشکی از راه دور و همراه با استفاده از روش های مختلف از جمله هوش مصنوعی اقدام و اینگونه سیستم ها را در اختیار گروه پزشکی و بالینی قرار دهد. با این توانایی ها بهترین گزینه برای مدیریت ( رهبری ) تیم طراحی سیستم های تخصصی پزشکی و پیراپزشکی محسوب می شوند.
در سراسر جهان استفاده از فناوری رایانه در پزشکی در اوایل دهه ۱۹۵۰ با رشد کامپیوترها آغاز شد. در سال ۱۹۴۹، گوستاو واگنر اولین سازمان حرفه ای انفورماتیک را در آلمان تأسیس کرد. این علم برای اولین بار در فرانسه در دهه ۶۰ با عنوان Informatique Medicale معرفی گردید. اولین بخش های انفورماتیک پزشکی از دهه ۶۰ در کشورهای آلمان، فرانسه، بلژیک و هلند شروع بکار نمودند و واحدهای تخصصی تحقیقات در انفورماتیک پزشکی نیز در دهه ۷۰ در لهستان و ایالات متحده به وجود آمدند. از آن زمان، توسعه تحقیقات، آموزش و پرورش و زیرساخت های اطلاعاتی با کیفیت بالا، هدف ایالات متحده و اتحادیه اروپا بوده است. از اواخر دهه هفتاد انجمن بین المللی انفورماتیک پزشکی به صورت یک کمیته فنی در فدراسیون بین المللی پردازش اطلاعات ایجاد شد که از سال ۱۹۸۷ تا کنون به عنوان بزرگترین سازمان بین المللی صاحبنظر در شاخه های مختلف انفورماتیک پزشکی فعالیت می کند. [ ۲]
با وجود اینکه ایده استفاده از رایانه در پزشکی به عنوان یک فناوری پیشرفته در اوایل قرن بیستم مطرح شد، اما تا سال های ۱۹۵۰، انفورماتیک در ایالات متحده تأثیری نداشت. اولین استفاده های کامپیوترهای دیجیتال الکترونیکی در پزشکی برای پروژه های دندانپزشکی در دهه ۱۹۵۰ در دفتر استانداردهای ملی ایالات متحده توسط رابرت لدلی بود. در اواخر دهه ۱۹۵۰ تحت نظارت لدلی در مورد استفاده از رایانه در زیست شناسی و پزشکی ( که برای NAS - NRC انجام شد ) و به واسطه مقالات او و لاستد، NIH نخستین تلاش اصلی برای معرفی کامپیوتر به زیست شناسی و پزشکی را آغاز کرد. در اواسط دهه ۱۹۶۰، سیستم های خبره ( که عمدتاً تحت حمایت NIH بودند ) مانند MYCIN و Internist - I توسعه یافتند. در سال ۱۹۶۵، کتابخانه ملی پزشکی شروع به استفاده از MEDLINE و MEDLARS کردند. در سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ سیستم های اطلاعات بالینی در مقیاس بزرگ، از جمله سیستم های اطلاعاتی بیمارستانی ( به عنوان مثال، HELP در بیمارستان LDS یوتا ) و سیستم های الکترونیکی مدارک پزشکی ( به عنوان مثال، PROMIS در دانشگاه ورمونت ) در موسسات پیشگام دانشگاهی شروع به ظاهر شدن نمودند که بعداً توسط محصولات تجاری با قابلیت های محدود دنبال شدند. سیستم MYCIN برای تشخیص و درمان باکتریمی و مننژیت در استنفورد توسعه یافت و ارزیابی گردید. در دهه ۱۹۷۰، تعداد بیشتری از فروشندگان تجاری شروع به فروش سیستم مدیریت پرونده و سیستم های مدارک پزشکی الکترونیکی کردند در سال ۱۹۷۰، Warner Slack، وHoward Bleich، بخش علمی متخصصین بالینی را در مرکز دانشکده پزشکی هاروارد تأسیس کردند.
wiki: انفورماتیک پزشکی