انفلوران

انفلوران ( به انگلیسی: Enflurane )
نام تجارتی  : Ethrane
رده درمانی: بیهوش کنندهٔ عمومی استنشاقی
رده فارماکولوژیک: گاز هالوژن ( مشتقات اتر )
اشکال دارویی: بالک ( For Inhalation )
مکانیسم اثر بیهوش کنندهٔ انفلوران به خوبی مشخص نیست. امّا احتمالاً این دارو از طریق دخالت در اعمال فیزیولوژیک غشاء سلول های عصبی مغز، اثرات خود را اعمال می کند.
• نکته از فارماکولوژی کاتزونگ  : بیهوشی تحت تأثیر عوامل تعیین کنندهٔ سرعت القای آن ( مثل: حلالیت دارو، فشار نسبی گاز استنشاقی، سرعت ونتیلاسیون، و میزان جریان خون ریوی ) آغاز، و با توزیع مجدد دارو، از مغز به خون، و برداشت دارو توسط ریه ها، خاتمه پیدا می کند. هرچند که داروهای بیهوشی مثل هالوتان و متوکسی فلوران به میزان قابل توجهی توسط آنزیم های کبدی متابولیزه می شوند، ولی سرعت این متابولیسم اثری بر سرعت بازگشت از بیهوشی ندارد.
• القاء و نگهداری بیهوشی عمومی
• داروی کمکی در سزارین
• جهت القاء و نگهداری بیهوشی عمومی و بعنوان داروی کمکی در سزارین:
دربالغین  : به منظور القاء ( Induction ) بیهوشی عمومی، دارو با غلظت ۰٫۴ درصد تجویز می شود و سپس بر حسب نیاز به تدریج به غلظت آن افزوده می گردد. حداکثر غلظت دارو برای القاء بیهوشی ۴٫۵ درصد است. دوز نگهدارنده بین ۰٫۵ تا ۳ درصد است.
در کودکان  : دوزاژ به صورت فردی تنظیم می شود.
• منبع دیگر:
در بالغین: برای القاء بیهوشی عمومی دوز دارو برای هر فرد، به طور جداگانه تعیین می شود. معمولاً از غلظت های ۲ تا ۴٫۵ درصد، در مدت ۷ تا ۱۰ دقیقه استفاده می شود.
القاء بیهوشی ابتدا با غلظت ۰٫۴ درصد V/V و بالابردن آن تا ۰٫۵ درصد V/V، طی هر چند تنفس، نگهداری بیهوشی یا MD با غلظت ۰٫۵ تا ۳ درصد V/V.
• هیپرترمی بدخیم یا سابقه و زمینهٔ آن .
در موارد ذیل باید انفلوران را، با احتیاط تجویز کرد:
• اختلال عملکرد کبد
• اختلال عملکرد کلیه
• میاستنی گراو
• فئوکروموسیتوم
• مصرف همزمان انفلوران با کاتکل آمین ها یا سایر داروهای سمپاتومیمتیک خطر آریتمی بطنی شدید را افزایش می دهد.
• مصرف انفلوران، احتمالاً اثرات داروهای ضد انعقاد خوراکی را افزایش می دهد.
• در صورت مصرف همزمان انفلوران با داروهای کاهنده فشار خون، کلرپرومازین و دیورتیکها، ممکن است اثر کاهش فشار خون این داروها تشدید شود.
• مصرف همزمان انفلوران با داروهای ضد میاستنی، اثر بلوک عصب - عضلانی این دارو را کاهش می دهد.
• مصرف انفلوران با داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی، اثرات ضعف CNS این داروها را افزایش می دهد.
• مصرف همزمان انفلوران با فنی توئین خطر مسمومیت کبدی ناشی از این دارو را افزایش می دهد.
• مصرف همزمان انفلوران با سوکسینیل کولین، خطر بروز هیپرترمی بدخیم را افزایش می دهد.
• مصرف همزمان گزانتینها با انفلوران، خطر بروز آریتمی قلبی را افزایش می دهد.