اِنْفِطار، سوره
سورۀ شمارۀ ۸۲ به ترتیب مصحف و ۸۲ به ترتیب نزول از سوره های مکّی قرآن در ۱۹ آیه و ۸۱ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره به کاررفتن کلمۀ انفطار (پاره شدن آسمان) در اولین آیۀ آن است. «اِنفطرت»، که در آیۀ اوّل آن آمده، نام دیگر آن است. از سوره های «مفصّلات» (نسبتاً کوچک) است. چهارمین سوره از سوره های «زمانیه» است که با «اذا» آغاز می شود. مضامین اصلی آن عبارت اند از توصیف قیامت و احوال نیکان و بدکاران در آن و ثبت تمامی اعمال آدمی به وسیلۀ فرشتگان.
سورۀ شمارۀ ۸۲ به ترتیب مصحف و ۸۲ به ترتیب نزول از سوره های مکّی قرآن در ۱۹ آیه و ۸۱ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره به کاررفتن کلمۀ انفطار (پاره شدن آسمان) در اولین آیۀ آن است. «اِنفطرت»، که در آیۀ اوّل آن آمده، نام دیگر آن است. از سوره های «مفصّلات» (نسبتاً کوچک) است. چهارمین سوره از سوره های «زمانیه» است که با «اذا» آغاز می شود. مضامین اصلی آن عبارت اند از توصیف قیامت و احوال نیکان و بدکاران در آن و ثبت تمامی اعمال آدمی به وسیلۀ فرشتگان.
wikijoo: انفطار،_سوره