انطاء

لغت نامه دهخدا

انطاء. [ اِ ] ( ع مص ) به لغت اهل یمن ، بخشیدن. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). دادن ، بلغت یمن. ( تاج المصادر بیهقی ).

انطاء. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ نَطاة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به نطاة شود.

پیشنهاد کاربران