انضر

لغت نامه دهخدا

انضر. [ اَ ض َ ] ( ع ص ) تازه و آبدار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || ( ن تف ) خرم تر. بانضارت تر. ( یادداشت مؤلف ): و منه ( من برنجاسف ) صنف اتم و انضر اغصاناً. ( ابن البیطار از یادداشت مؤلف ).
- امثال :
انضر من روضة.( یادداشت مؤلف ).
|| ( اِ ) زر و سیم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

انضر. [ اَ ض ُ ] ( ع اِ ) ج ِ نَضر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به نضر شود.

پیشنهاد کاربران