انصات. [ اِ ] ( ع مص ) خاموش بودن و گوش داشتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). خاموش شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( مصادر زوزنی ). خاموش بودن. ( ترجمان القرآن جرجانی ). ساکت بودن و گوش دادن. ( از اقرب الموارد ). || خاموش کردن. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( تاج المصادر بیهقی ). اسکات. ساکت کردن. ( از اقرب الموارد ). لازم و متعدی است. ( از منتهی الارب ). || ببازی میل کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
[ویکی فقه] سکوت جهت گوش فرادادن به چیزی را اِنصات می گویند.فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۷۳۰. ...wikifeqh: انصات
