التهاب خواب آور مغز یا انسفالیت بی حالی ( به انگلیسی: Encephalitis lethargica ) شکلی غیر معمول از انسفالیت است که همچنین به عنوان بیماری خواب یا بیماری خواب آلودگی نیز شناخته می شود ( متمایز از بیماری خواب ناشی از مگس تسه ) . این بیماری اولین بار در سال ۱۹۱۷ توسط کنستانتین فون اکونومو[ ۲] [ ۳] عصب شناس و ژان رنه کروشه آسیب شناس توصیف شد. [ ۴] این بیماری به مغز حمله می کند و برخی از قربانیان را در وضعیتی شبیه مجسمه، لال و بی حرکت می گذارد. [ ۵] بین سال های ۱۹۱۵ و ۱۹۲۶، یک همه گیری انسفالیت بی حالی در سراسر جهان گسترش یافت. [ ۶] تعداد دقیق افراد مبتلا ناشناخته است، اما تخمین زده می شود که بیش از یک میلیون نفر در طول این همه گیری به این بیماری مبتلا شده اند که مستقیماً باعث مرگ بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ نفر شده است. [ ۷] [ ۸] [ ۹] بسیاری از کسانی که جان سالم به در بردند هرگز به توانایی قبل از بیماری خود بازنگشتند.
انسفالیت بی حالی با تب بالا، گلودرد، سردرد، بی حالی، دوبینی، تأخیر در پاسخ فیزیکی و ذهنی، وارونگی خواب و کاتاتونی مشخص می شود. [ ۵] [ ۱۰] در موارد شدید، بیماران ممکن است به یک حالت کما مانند ( لالی بی حرکت ) وارد شوند. [ نیازمند منبع] بیماران همچنین ممکن است حرکات چشم غیرطبیعی ( بحران حرکت چشمی ) ، [ ۱۱] پارکینسونیسم، ضعف بالاتنه، دردهای عضلانی، لرزش، سفتی گردن، و تغییرات رفتاری از جمله روان پریشی را تجربه کنند. [ نیازمند منبع] کلازومانیا ( یک تیک صوتی ) نیز گاهی وجود دارد. [ ۱۲]
علل انسفالیت بی حالی نامشخص است. [ ۱۳] [ ۱۴] اگرچه قبلاً اعتقاد بر این بود که این بیماری با همه گیری آنفولانزای اسپانیایی مرتبط است، اما تحقیقات نوین استدلال هایی را علیه این ادعا ارائه می دهد. [ ۱۵] برخی از مطالعات منشأ آن را در یک پاسخ خودایمنی بررسی کرده اند، [ ۵] و به طور جداگانه یا در رابطه با یک پاسخ ایمنی، به آسیب شناسی بیماری های عفونی - ویروسی و باکتریایی[ ۵] مانند آنفولانزا، که در آن ارتباط با آنسفالیت واضح است، پیوند می خورد. [ ۱۶] پارکینسونیسم پساانسفالیت به وضوح به دنبال شیوع انسفالیت بی حالی پس از همه گیری آنفلوانزا در سال ۱۹۱۸ ثبت شد. شواهد دال بر علت ویروسی بودن علائم پارکینسون غیرمستقیم است ( همه گیرشناسی و یافتن آنتی ژن های آنفلوانزا در بیماران مبتلا به انسفالیت بی حالی ) ، در حالی که شواهدی که برای رد این عامل استدلال می شود از نوع منفی هستند ( به عنوان مثال، فقدان RNA ویروسی در مواد مغزی پارکینسونی پس از انسفالیت ) . [ ۱۶] در بررسی رابطه بین آنفولانزا و انسفالیت بی حالی ( EL ) ، مک کال و همکارانش از سال ۲۰۰۸ به این نتیجه رسیدند که «استدلال دربارهٔ آنفولانزا کمتر از آنچه در حال حاضر تصور می شود، تعیین کننده است… شواهد مستقیم کمی وجود دارد که از آنفولانزا در عامل EL بودن حمایت می کند، و اینکه تقریباً ۱۰۰ سال پس از اپیدمی EL، علت آن همچنان مبهم است. ». [ ۱۷] از این رو، در حالی که نظرات در مورد رابطه انسفالیت بی حالی با آنفولانزا همچنان تقسیم بندی شده است، غلبه ادبیات مردد به نظر می رسد. [ ۱۷] [ ۱۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانسفالیت بی حالی با تب بالا، گلودرد، سردرد، بی حالی، دوبینی، تأخیر در پاسخ فیزیکی و ذهنی، وارونگی خواب و کاتاتونی مشخص می شود. [ ۵] [ ۱۰] در موارد شدید، بیماران ممکن است به یک حالت کما مانند ( لالی بی حرکت ) وارد شوند. [ نیازمند منبع] بیماران همچنین ممکن است حرکات چشم غیرطبیعی ( بحران حرکت چشمی ) ، [ ۱۱] پارکینسونیسم، ضعف بالاتنه، دردهای عضلانی، لرزش، سفتی گردن، و تغییرات رفتاری از جمله روان پریشی را تجربه کنند. [ نیازمند منبع] کلازومانیا ( یک تیک صوتی ) نیز گاهی وجود دارد. [ ۱۲]
علل انسفالیت بی حالی نامشخص است. [ ۱۳] [ ۱۴] اگرچه قبلاً اعتقاد بر این بود که این بیماری با همه گیری آنفولانزای اسپانیایی مرتبط است، اما تحقیقات نوین استدلال هایی را علیه این ادعا ارائه می دهد. [ ۱۵] برخی از مطالعات منشأ آن را در یک پاسخ خودایمنی بررسی کرده اند، [ ۵] و به طور جداگانه یا در رابطه با یک پاسخ ایمنی، به آسیب شناسی بیماری های عفونی - ویروسی و باکتریایی[ ۵] مانند آنفولانزا، که در آن ارتباط با آنسفالیت واضح است، پیوند می خورد. [ ۱۶] پارکینسونیسم پساانسفالیت به وضوح به دنبال شیوع انسفالیت بی حالی پس از همه گیری آنفلوانزا در سال ۱۹۱۸ ثبت شد. شواهد دال بر علت ویروسی بودن علائم پارکینسون غیرمستقیم است ( همه گیرشناسی و یافتن آنتی ژن های آنفلوانزا در بیماران مبتلا به انسفالیت بی حالی ) ، در حالی که شواهدی که برای رد این عامل استدلال می شود از نوع منفی هستند ( به عنوان مثال، فقدان RNA ویروسی در مواد مغزی پارکینسونی پس از انسفالیت ) . [ ۱۶] در بررسی رابطه بین آنفولانزا و انسفالیت بی حالی ( EL ) ، مک کال و همکارانش از سال ۲۰۰۸ به این نتیجه رسیدند که «استدلال دربارهٔ آنفولانزا کمتر از آنچه در حال حاضر تصور می شود، تعیین کننده است… شواهد مستقیم کمی وجود دارد که از آنفولانزا در عامل EL بودن حمایت می کند، و اینکه تقریباً ۱۰۰ سال پس از اپیدمی EL، علت آن همچنان مبهم است. ». [ ۱۷] از این رو، در حالی که نظرات در مورد رابطه انسفالیت بی حالی با آنفولانزا همچنان تقسیم بندی شده است، غلبه ادبیات مردد به نظر می رسد. [ ۱۷] [ ۱۸]
wiki: انسفالیت بی حالی