انسان مدرن اولیه

انسان مدرن اولیه یا انسانِ از نظر آناتومیک امروزی اصطلاحاتی اند که برای تمایز قائل شدن میان انسان خردمند ( تنها گونه موجود جنوبی کپی آسا ) از گونه های منقرض شده انسان باستانی به کار می روند که از نظر آناتومیکی با طیف فنوتیپ های انسان معاصر مطابقت دارد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
بقایای باستان شناختی انسان های امروزی ( از نظر آناتومی ) در اروپا و آفریقا، به طور مستقیم در ۲۰۱۳ تاریخ گذاری شده اند.
به طور کلی، انسان های امروزی نسبت به انسان های باستانی «تنومندتر» و سبک تر ( یا «لاغرتر» ) هستند. انسان معاصر تنوع بالایی در بسیاری از صفات فیزیولوژیک و مقاومت قابل توجهی از خود نشان می دهد. ویژگی های فیزیولوژیک متعددی فیزیولوژی نئاندرتال ها را از انسان های امروزی متمایز می سازد.
اصطلاح «انسان از نظر آناتومیک امروزی» بسته به زمینه با دامنه های متفاوتی برای تمایز قائل شدن میان انسان های باستانی مانند نئاندرتال ها و انسان تبارهای دوره پارینه سنگی میانی و با ویژگی های انتقالی بین راست قامتان، نئاندرتال ها و انسان از نظر آناتومیک امروزی اولیه استفاده می شود. [ ۸] [ ۹]
جمجمه فاقد برآمدگی استخوان پس سری در بخش گردن است، هدف از این برآمدگی محکم ساختن عضلات گردن نئاندرتال است. انسان های امروزی، حتی در نسل های اولیه، عموماً مغز پیشین بزرگ تری نسبت به انسان باستانی دارند، به طوری که مغز به جای پشت چشم ها، در بالای آنها قرار می گیرد. نتیجه آن معمولاً پیشانی بالاتر و برآمدگی ابرو کمتر است. با این حال، انسان های امروزی اولیه و برخی از انسان های معاصر دارای برجستگیِ ابروی کاملاً مشخصی هستند اما با شکل باستانی آن متقاوت است که با داشتن سوراخ یا بریدگی در بالای حدقه چشم شیاری را تشکیل می داد. [ ۱۰] [ ۱۱]
در مقایسه با انسان باستانی، انسان امروزی از نظر آناتومی دارای دندان هایی متفاوت و کوچک تر است. نتیجه آن دندان های کوچکتر و عقب رفته است که خط فک و چانه را برجسته تر نشان می دهد. بخش مرکزی آرواره زیرین که چانه را تشکیل می دهد، دارای ناحیه ای مثلثی شکل در راس چانه به نام مثلث مغزی است که در انسان های باستانی وجود نداشت. در جمعیت انسان معاصر استفاده از آتش و ابزار به عضلات فک کمتری نیاز دارد و نتیجه آن آرواره هایی ظریف تر است. در مقایسه با انسان باستانی، انسان امروزی صورت کوچک تری دارد. [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴]