انسان شناسی فرهنگی

انسان شناسی فرهنگی که گاه مردم شناسی اجتماعی نیز نامیده می شود به مطالعه فرهنگ و جامعه انسانی می پردازد. در انسان شناسی فرهنگی، تفاوت ها و شباهت های اجتماعی و فرهنگی جامعه های گوناگون بررسی می شود. [ ۱] انسان شناسی هم به بررسی جوامع بشری خاص معاصر می پردازد و هم الگوهای مسلط بر فرهنگ بشری را مطالعه می کند. اصطلاح های «انسان شناسی اجتماعی» و «انسان شناسی فرهنگی» غالباً به یک معنا به کار برده می شوند، و هردو جوامع خاص بشری را به منظور فهم دلایل همانندی ها و ناهمانندی های آن ها توصیف و تحلیل می کنند. مردم نگاری و قوم شناسی به ترتیب این دو جنبه از کار انسان شناسی فرهنگی را انجام می دهند. [ ۲]

انسان شناسی فرهنگی (cultural anthropology)
(یا: انسان شناسی اجتماعی) از زیرشاخه های انسان شناسی، معطوف به شناخت و تحلیل فرهنگ و جامعۀ انسانی، یعنی جنبه های غیرزیستی و رفتاری انسانی. انسان شناسی فرهنگی معمولاً در کنار شاخۀ بزرگ دیگری از انسان شناسی، یعنی انسان شناسی زیست شناختییا انسان شناسی جسمانیو انسان شناسی طبیعیقرار می گیرد. همۀ ابعاد فرهنگی در انسان و جوامع انسانی در همۀ زمان ها می توانند موضوع مطالعۀ انسان شناسی فرهنگی باشند. به همین دلیل، انسان شناسی فرهنگی خود به شاخه های تخصصی گوناگونی، ازجمله انسان شناسی شهری، انسان شناسی سیاسی، انسان شناسی هنر، انسان شناسی اعتقادات دینی، انسان شناسی تاریخی، انسان شناسی باستان شناختیو جز آن ها تقسیم شده است. هریک از این شاخه ها، روش ها و مفاهیم خاص خود را به وجود آورده اند. دو زیرشاخۀ مهم انسان شناسی فرهنگی، یکی قوم نگاریاست که به مطالعۀ وجوه فرهنگی زندگی انسان ها می پردازد، و دیگری قوم شناسیاست که کمابیش با واژۀ انسان شناسی مترادف است و به مطالعۀ تطبیقی فرهنگ ها با توجه به داده های قوم نگاری می پردازد. امروزه در زبان فارسی، همچون زبان های اروپایی، واژۀ انسان شناسی تا اندازۀ زیادی جانشین واژۀ قوم شناسی نیز شده است.