انسان شناسی سیاسی

انسان شناسی سیاسی تلاشی است نسبت به شناخت نظام های حقوقی، قبیله ای و چگونگی انطباق آن ها با کارکرد سیاسی در قالب حکومت های خاص و بازاندیشی فلسفی در باب منشاء جامعه و دولت را نیز شامل می شود. ژرژ بالاندیه اندیشمند دیگر انسان شناسی، انسان شناسی سیاسی را ابزاری برای کشف و مطالعه نهادها و اعمال گوناگون می داند که حکومت بشری را تشکیل می دهند و این تلاش متمرکز بر مردم شناسی علی الخصوص در جوامع باستانی است.
انسان شناسی سیاسی در دهه ۳۰ قرن بیستم از تمایلی زاده شد که نسبت به شناخت نظام های حقوقی، قبیله ای و چگونگی انطباق آن ها با کارکرد سیاسی در قالب حکومت غیرمستقیم که خاص مستعمرات بریتانیایی بود، وجودداشت، بنابراین، انسان شناسی سیاسی را نه می توان یک بازاندیشی فلسفی در باب منشاء جامعه و دولت به حساب آورد ونه مطالعه ای صرف بر شیوه های سازماندهی سیاسی بیش از ظهور دولت ها.