انسان راست قامت

دانشمندان بر این باورند که محل پیدایش انسان های راست قامت، آفریقا بود که سپس به آسیا مهاجرت کرده و در سرتاسر اوراسیا تا گرجستان، ارمنستان و آذربایجان، هند، سری لانکا، چین و اندونزی پراکنده شده اند. طبقه بندی انسان راست قامت و اجداد و نوادگان او، همواره محل مناقشه بوده و هست. دربارهٔ ارتباط این گونه با انسان کاروَرز دو نظریه وجود دارد:
• انسان راست قامت از همان گونهٔ انسان کارورز بوده و ازاین روی نیای مستقیم انسان های متاخر یعنی انسان هایدلبرگی، انسان نئاندِرتال و انسان خردمند به شمار می رود.
• این گونه، یک گونهٔ مستقل آسیایی بوده و هیچ ریشهٔ اشتراکی با انسان کارورز آفریقایی ندارد.
البته گروه سومی از دیرین مردم شناسان بر این باورند که انسان کارورز، گونهٔ آفریقایی انسان راست قامت است. عنوان انسان راست قامت با پسوند سنسو استریکتو ( به معنای محدود انسان راست قامت سنسو لاتو ) فقط به گونهٔ آسیایی انسان راست قامت و انسان راست قامت با پسوند سنسو لاتو ( به معنای گونهٔ عام انسان راست قامت سنسو لاتو ) به همهٔ گونه های آفریقایی و آسیایی گفته می شود. در سال ۲۰۱۳ هنگام مستندسازی ( فسیل ) جمجمهٔ دمانیسی فرضیه های جدیدی شکل گرفت و پژوهشگران با توجه به تنوع وسیع جمجمه های دمانیسی از نقطه نظر ریخت شناسی، به این نتیجه رسیدند که برخی از طبقه بندی های متعلق به اجداد انسان، مانند انسان کارورز، انسان رودولفی و احتمالاً حتی انسان ماهر همگی باید در کلاسهٔ انسان راست قامت طبقه بندی شوند.
اولین بقایای انسان جاوا توسط آناتومیست هلندی به نام یوگن دوبوسی در سال ۱۸۹۳ توصیف شد. او به دنبال پیوند و حلقۀ گمشده بین میمون و انسان در منطقه جنوب شرقی آسیا بود، چراکه معتقد بود که در فرضیه «خارج از آسیا»، میمون ها بستگان انسان ها به شمار می روند. انسان راست قامت، اجداد نخستین فسیل یافت شده از نتیجه یک سفر به شمار می رود.
پیشنهاد شده است که انسان ماهر تکامل یافته انسان راست قامت طی حدود ۲ میلیون سال است. هرچندکه این موضوع به شکل سؤال مطرح شده است، باید اشاره کرد که آن ها حداقل برای نیم میلیون سال همزیست بوده اند. متناوباً یک گروه از انسان های ماهر از طریق تولید مثل جدا شده و گروهی از انسان های راست قامت توسعه و تکامل یافتند. ( کلادوژنسیس )