انسان خداگونه: تاریخ مختصر آینده ( عبری: ההיסטוריה של המחר ) کتابی نوشته یووال نوح هراری است که برای اولین بار به زبان عبری در اسرائیل در سال ۲۰۱۵ و به زبان انگلیسی در سال ۲۰۱۶ منتشر شد.
کتاب پیشامدهای احتمالی در آینده را بررسی می کند. و این گونه استدلال می شود که انسان ها طی قرن ۲۱ کوشش می کنند تا بتوانند به شادی، جاودانگی و قدرت خداگونه دست پیدا کنند. و در سرتاسر کتاب هراری با توجه به وقایع گذشته و حال سعی می کند شیوهٔ رسیدن انسان به این خواسته ها را پیش بینی کند.
... [مشاهده متن کامل]
فصل اول به رابطه میان انسان و حیوانات و عواملی که باعث تسلط انسان بر آن ها شد می پردازد.
در ادامه بیان می کند که انقلاب زبانی و واقعیت های قراردادی همچون کشورها، مرزها، پول و … سبب شد تا همکاری و تعامل های منعطف و گسترده ای میان انسان ها صورت بگیرد. انسان ها از حیوانات به دلیل باور به همین واقعیت های قراردادی و تخیلی توانست پیشی بگیرد و رشد کند و گسترش پیدا کند. هراری همچنین بیان می کند که انسان گرایی در واقع نوعی مذهب است که به جای خدا انسان را مورد پرستش قرار می دهد.
پیشرفت های تکنولوژیکی قابلیت معنا بخشیدن انسان ها به زندگی را مورد تهدید قرار می دهند. هراری این احتمال را که ممکن است یک انسان ابرقدرت یا یک انسان خداگونه جایگزین انسان ها و جوامع انسانی شود بررسی می کند. وی کتاب را با این پرسش که خطاب به خوانندگان است به پایان می رساند: چه اتفاقی برای جوامع و سیاست و زندگی روزانه خواهد افتاد اگر الگوریتم های ناهوشیار اما بسیار هوشمند ما را از خودمان بهتر بشناسند؟
همچنین هراری اعلام می کند که هم اکنون ما برای کمک گرفتن از دستیارهای هوشمند خود تمام اطلاعات خود را در دسترس شرکت هایی نظیر گوگل و فیسبوک قرار داده ایم و هم اکنون وقوع یک آنفولانزای همه گیر را قبل از سازمان بهداشت، گوگل خواهد فهمید. حال چه می شود اگر تمام اطلاعات در دست یک سیستم مرکزی پردازش قرار بگیرد که نه تنها بسیار باهوش هست بلکه نوعی از هشیاری و «من» بودن را هم کسب کرده است.
هرارری همچنین حدس می زند که انسان قرن ۲۱ در حال گذار از انسان گرایی و شروع دوره دیتاایسم هست. ( اطلاعات محوری ) که در این برهه این اطلاعات هست که مهم ترین عامل هست و محور همه چیز هست. در واقع مبحث گردش اطلاعات و گردش آزاد اطلاعات و جلوگیری از سانسور اطلاعات و تقاضا برای دسترسی آزاد همه به اطلاعات همه بخش هایی از دیتاایسم هستند. البته جمله آخر کتاب این است که این مطالب پیشگویی نیستند چون تاریخ نشان داده انسان هیچوقت پیشگوی خوبی نبوده و تنها فرضیاتی هستند که ممکن است رخ دهند و شاید هم بشریت کلا مسیر دیگری انتخاب کند.
کتاب پیشامدهای احتمالی در آینده را بررسی می کند. و این گونه استدلال می شود که انسان ها طی قرن ۲۱ کوشش می کنند تا بتوانند به شادی، جاودانگی و قدرت خداگونه دست پیدا کنند. و در سرتاسر کتاب هراری با توجه به وقایع گذشته و حال سعی می کند شیوهٔ رسیدن انسان به این خواسته ها را پیش بینی کند.
... [مشاهده متن کامل]
فصل اول به رابطه میان انسان و حیوانات و عواملی که باعث تسلط انسان بر آن ها شد می پردازد.
در ادامه بیان می کند که انقلاب زبانی و واقعیت های قراردادی همچون کشورها، مرزها، پول و … سبب شد تا همکاری و تعامل های منعطف و گسترده ای میان انسان ها صورت بگیرد. انسان ها از حیوانات به دلیل باور به همین واقعیت های قراردادی و تخیلی توانست پیشی بگیرد و رشد کند و گسترش پیدا کند. هراری همچنین بیان می کند که انسان گرایی در واقع نوعی مذهب است که به جای خدا انسان را مورد پرستش قرار می دهد.
پیشرفت های تکنولوژیکی قابلیت معنا بخشیدن انسان ها به زندگی را مورد تهدید قرار می دهند. هراری این احتمال را که ممکن است یک انسان ابرقدرت یا یک انسان خداگونه جایگزین انسان ها و جوامع انسانی شود بررسی می کند. وی کتاب را با این پرسش که خطاب به خوانندگان است به پایان می رساند: چه اتفاقی برای جوامع و سیاست و زندگی روزانه خواهد افتاد اگر الگوریتم های ناهوشیار اما بسیار هوشمند ما را از خودمان بهتر بشناسند؟
همچنین هراری اعلام می کند که هم اکنون ما برای کمک گرفتن از دستیارهای هوشمند خود تمام اطلاعات خود را در دسترس شرکت هایی نظیر گوگل و فیسبوک قرار داده ایم و هم اکنون وقوع یک آنفولانزای همه گیر را قبل از سازمان بهداشت، گوگل خواهد فهمید. حال چه می شود اگر تمام اطلاعات در دست یک سیستم مرکزی پردازش قرار بگیرد که نه تنها بسیار باهوش هست بلکه نوعی از هشیاری و «من» بودن را هم کسب کرده است.
هرارری همچنین حدس می زند که انسان قرن ۲۱ در حال گذار از انسان گرایی و شروع دوره دیتاایسم هست. ( اطلاعات محوری ) که در این برهه این اطلاعات هست که مهم ترین عامل هست و محور همه چیز هست. در واقع مبحث گردش اطلاعات و گردش آزاد اطلاعات و جلوگیری از سانسور اطلاعات و تقاضا برای دسترسی آزاد همه به اطلاعات همه بخش هایی از دیتاایسم هستند. البته جمله آخر کتاب این است که این مطالب پیشگویی نیستند چون تاریخ نشان داده انسان هیچوقت پیشگوی خوبی نبوده و تنها فرضیاتی هستند که ممکن است رخ دهند و شاید هم بشریت کلا مسیر دیگری انتخاب کند.
