انزو آنسلمو فراری ( به ایتالیایی: Enzo Anselmo Ferrari ) ( زاده ۱۸ فوریه ۱۸۹۸ – درگذشته ۱۴ اوت ۱۹۸۸ ) در شهر مودنا ایتالیا و در خانواده ای اهل صنعت متولد شد. او مؤسس شرکت فراری تولیدکننده اتومبیل های سوپراسپورت است. انزو از کودکی علاقه ای به تحصیل پیشرفته نداشت ولی او از آن دوران هم به اتومبیل رانی علاقه ی زیادی داشت و روز هایی از هفته را همراه پدر خود و برادر خود دینو به پیست اتومبیل رانی می رفتند و تماشا می کردند.
انزو در جوانی علاقهٔ زیادی به تحصیلات رسمی و آکادمیک نداشت ولی شیفته مسابقات اتومبیل رانی بود.
وی دوران سربازی در جنگ جهانی اول ( ۱۹۱۴ - ۱۹۱۸ ) در واحد نگهداری از چهارپایان آغاز نمود ولی در حین خدمت در سال ۱۹۱۶ بر اثر شیوع اپیدمی آنفلوانزا به شدت مریض شد و از سربازی معاف گردید در همان دوران پدر وی بر سر همین بیماری فوت شد.
بحران اقتصادی و مالی ناشی از جنگ باعث گردید تا شرکت خانوادگی آن ها ورشکسته شود و انزو فراری پس از سعی و تلاش ناموفق در آغاز بکار در کارخانه فیات، در شرکت کوچکی بنام CMN مشغول بکار گردید. شرکت CMN در زمینه تبدیل کامیون ها و انواع وانت به خودروی سواری فعالیت داشت.
فراری در سال ۱۹۱۹ با حضور در تیم اتومبیلرانی شرکت CMN وارد دنیای مسابقات گردید ولی موفقیت چندانی کسب ننمود. وی در سال ۱۹۲۰ شرکت CMN را برای کار در شرکت آلفا رومئو ترک نمود و توانست موفقیت قابل توجهی را در مسابقات محلی به دست آورد.
فراری پس از کسب موفقیت های متعدد، با علم به اینکه موفقیت وی در مدیریت تیم، بیشتر از رانندگی حرفه ای است، در سال ۱۹۲۹ تیم اتومبیل رانی فراری را تأسیس کرد و از رانندگی اتومبیل های مسابقه ای، دست کشید. تیم فراری توانست با بهینه سازی اتومبیل های ساخت آلفا رومئو، به موفقیت چشمگیری دست یابد. انزو فراری از سال ۱۹۳۸ رسماً به عنوان مدیر واحد تولید خودروهای مسابقه ای شرکت آلفا رومئو منصوب گردید. هم زمان با جنگ جهانی دوم، دولت موسولینی شرکت آلفا رومئو را مصادره نمود.
البته تغییر چندانی در واحد سرپرستی فراری پدیدار نشد و تیم فراری که بر اساس قرارداد با آلفا رومئو تا چهار سال اجازه شرکت در مسابقات را نداشت، موقتاً تغییر نام داد و مدتی به ساخت ابزارآلات و قطعات هواپیما مشغول بود. در طی این مدت اتومبیل مسابقه ای «تیپو ۸۱۵» را نیز عرضه کرد، که با توجه به محدودیت قانونی، در مسابقات، بسیار کم فروغ ظاهر شد. کارخانه کوچک فراری در سال ۱۹۴۳ به شهر مارانلو نقل مکان نمود. با وجود بمباران و تخریب کامل در سال ۱۹۴۴، کارخانه فراری از نو ساخته شد و فعالیت خود را در سال ۱۹۴۶ از سر گرفت.
انزو در جوانی علاقهٔ زیادی به تحصیلات رسمی و آکادمیک نداشت ولی شیفته مسابقات اتومبیل رانی بود.
وی دوران سربازی در جنگ جهانی اول ( ۱۹۱۴ - ۱۹۱۸ ) در واحد نگهداری از چهارپایان آغاز نمود ولی در حین خدمت در سال ۱۹۱۶ بر اثر شیوع اپیدمی آنفلوانزا به شدت مریض شد و از سربازی معاف گردید در همان دوران پدر وی بر سر همین بیماری فوت شد.
بحران اقتصادی و مالی ناشی از جنگ باعث گردید تا شرکت خانوادگی آن ها ورشکسته شود و انزو فراری پس از سعی و تلاش ناموفق در آغاز بکار در کارخانه فیات، در شرکت کوچکی بنام CMN مشغول بکار گردید. شرکت CMN در زمینه تبدیل کامیون ها و انواع وانت به خودروی سواری فعالیت داشت.
فراری در سال ۱۹۱۹ با حضور در تیم اتومبیلرانی شرکت CMN وارد دنیای مسابقات گردید ولی موفقیت چندانی کسب ننمود. وی در سال ۱۹۲۰ شرکت CMN را برای کار در شرکت آلفا رومئو ترک نمود و توانست موفقیت قابل توجهی را در مسابقات محلی به دست آورد.
فراری پس از کسب موفقیت های متعدد، با علم به اینکه موفقیت وی در مدیریت تیم، بیشتر از رانندگی حرفه ای است، در سال ۱۹۲۹ تیم اتومبیل رانی فراری را تأسیس کرد و از رانندگی اتومبیل های مسابقه ای، دست کشید. تیم فراری توانست با بهینه سازی اتومبیل های ساخت آلفا رومئو، به موفقیت چشمگیری دست یابد. انزو فراری از سال ۱۹۳۸ رسماً به عنوان مدیر واحد تولید خودروهای مسابقه ای شرکت آلفا رومئو منصوب گردید. هم زمان با جنگ جهانی دوم، دولت موسولینی شرکت آلفا رومئو را مصادره نمود.
البته تغییر چندانی در واحد سرپرستی فراری پدیدار نشد و تیم فراری که بر اساس قرارداد با آلفا رومئو تا چهار سال اجازه شرکت در مسابقات را نداشت، موقتاً تغییر نام داد و مدتی به ساخت ابزارآلات و قطعات هواپیما مشغول بود. در طی این مدت اتومبیل مسابقه ای «تیپو ۸۱۵» را نیز عرضه کرد، که با توجه به محدودیت قانونی، در مسابقات، بسیار کم فروغ ظاهر شد. کارخانه کوچک فراری در سال ۱۹۴۳ به شهر مارانلو نقل مکان نمود. با وجود بمباران و تخریب کامل در سال ۱۹۴۴، کارخانه فراری از نو ساخته شد و فعالیت خود را در سال ۱۹۴۶ از سر گرفت.
wiki: انزو فراری
انزو فراری (خودرو). فراری انزو ( به انگلیسی: Ferrari Enzo ) یک خودروی اسپورت موتور وسط است که توسط شرکت فراری ساخته شده است و به نام بنیانگذار این شرکت، انزو فراری نامگذاری شده است. [ ۶] در سال ۲۰۰۲ با استفاده از فناوری فرمول یک، مانند بدنهٔ فیبر کربن، جعبه دندهٔ دستی تعویض خودکار به سبک اف۱، و ترمزهای دیسکی کامپوزیت سرامیکی سیلیکون تقویت شده با فیبر کربن ( C/SiC ) و همچنین فناوری هایی که در اف۱ مجاز نیستند، مانند آیرودینامیک فعال. فراری انزو مقدار قابل توجهی نیروی رو به پایین را از طریق دریچه های زیر بدنهٔ جلویی، اسپویلر کوچک قابل تنظیم عقب و دیفیوزر عقب ایجاد می کند که با هم کار می کنند تا ۳٬۳۶۳ نیوتن متر ( ۷۵۶ پوند فوت ) نیروی رو به پایین در ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت ( ۱۲۴ مایل بر ساعت ) و ۷٬۶۰۲ نیوتن متر ( ۱٬۷۰۹ پوند بر ساعت ) نیروی رو به پایین در ۲۹۹ کیلومتر بر ساعت ( ۱۸۶ مایل بر ساعت ) ، قبل از کاهش به ۵٬۷۳۸ نیوتن متر ( ۱٬۲۹۰ پوند بر ساعت ) در حداکثر سرعت. [ ۸]
پیشرانهٔ انزو اف۱۴۰بی وی۱۲ اولین پیشرانه از نسل جدید فراری بود. این بر اساس طراحی موتور وی۸ موجود در مازراتی کواتروپورته، با استفاده از همان طراحی اولیه و فاصلهٔ ۱۰۴ میلی متری ( ۴٫۱ اینچ ) طراحی شده است.
انزو توسط کن اوکویاما، رئیس وقت طراحی پینینفارینا طراحی شد و در ابتدا در نمایشگاه خودروی پاریس ۲۰۰۲ با تولید محدود ۳۹۹ دستگاه معرفی شد. این شرکت دعوت نامه هایی را برای مشتریان فعلی ارسال کرد، به ویژه آنهایی که قبلاً اف۴۰ و اف۵۰ را خریداری کرده بودند. ۳۹۹ دستگاه از این خودرو پیش از آغاز تولید در سال ۲۰۰۳ به قیمت ۶۵۹٬۳۳۰ دلار پیش فروش شد. چهارصدمین دستگاه از آن نیز ساخته و با مقاصد خیریه به واتیکان اهدا شد که در مزایده ساتبیز به قیمت ۱٫۱ میلیون دلار فروش رفت. [ ۹] [ ۱۰]
سه نمونه آزمایشی ساخته شد: ام۱، ام۲ و ام۳. هر نمونه آزمایشی از بدنه ۳۴۸ استفاده می کرد، مدلی که تا زمان ساخت نمونه ها دو نسل از خودروهای اسپورت وی۸ موتور وسط - اف۳۵۵ و ۳۶۰ مودنا - جانشین آن شدند. سومین نمونه آزمایشی در ژوئن ۲۰۰۵ در کنار انزو ۴۰۰ به حراج پیشنهاد شد و به قیمت ۱۹۵٬۵۰۰ یورو ( ۲۳۶٬۳۰۰ دلار آمریکا ) فروخته شد. [ ۱۱]
پیشرانه در انزو به صورت طولی نصب شده است و خودرو دارای طرح موتور وسط عقب، دیفرانسیل عقب با توزیع وزن ۴۴/۵۶ درصد جلو/عقب است. این نیروگاه، موتور ۶۵ درجه وی۱۲ تنفس طبیعی فراری اف۱۴۰بی با ۴ سوپاپ DOHC در هر سیلندر، زمان بندی متغیر سوپاپ ها و تزریق سوخت Bosch Motronic ME7 با حجم ۵٬۹۹۸٫۸۰ سانتی متر مکعب ( ۶٫۰ لیتر؛ ۳۶۶٫۱ اینچ مکعب ) است. تولید توان خروجی ۶۶۰ اسب بخار متری ( ۴۸۵ کیلووات؛ ۶۵۱ اسب بخار ) در ۷٬۸۰۰ دور در دقیقه و گشتاور ۶۵۷ نیوتن متر ( ۴۸۵ پوند - فوت ) در ۵٬۵۰۰ دور در دقیقه. [ ۱۲] ردلاین ۸٬۲۰۰ دور در دقیقه است. [ ۱۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیشرانهٔ انزو اف۱۴۰بی وی۱۲ اولین پیشرانه از نسل جدید فراری بود. این بر اساس طراحی موتور وی۸ موجود در مازراتی کواتروپورته، با استفاده از همان طراحی اولیه و فاصلهٔ ۱۰۴ میلی متری ( ۴٫۱ اینچ ) طراحی شده است.
انزو توسط کن اوکویاما، رئیس وقت طراحی پینینفارینا طراحی شد و در ابتدا در نمایشگاه خودروی پاریس ۲۰۰۲ با تولید محدود ۳۹۹ دستگاه معرفی شد. این شرکت دعوت نامه هایی را برای مشتریان فعلی ارسال کرد، به ویژه آنهایی که قبلاً اف۴۰ و اف۵۰ را خریداری کرده بودند. ۳۹۹ دستگاه از این خودرو پیش از آغاز تولید در سال ۲۰۰۳ به قیمت ۶۵۹٬۳۳۰ دلار پیش فروش شد. چهارصدمین دستگاه از آن نیز ساخته و با مقاصد خیریه به واتیکان اهدا شد که در مزایده ساتبیز به قیمت ۱٫۱ میلیون دلار فروش رفت. [ ۹] [ ۱۰]
سه نمونه آزمایشی ساخته شد: ام۱، ام۲ و ام۳. هر نمونه آزمایشی از بدنه ۳۴۸ استفاده می کرد، مدلی که تا زمان ساخت نمونه ها دو نسل از خودروهای اسپورت وی۸ موتور وسط - اف۳۵۵ و ۳۶۰ مودنا - جانشین آن شدند. سومین نمونه آزمایشی در ژوئن ۲۰۰۵ در کنار انزو ۴۰۰ به حراج پیشنهاد شد و به قیمت ۱۹۵٬۵۰۰ یورو ( ۲۳۶٬۳۰۰ دلار آمریکا ) فروخته شد. [ ۱۱]
پیشرانه در انزو به صورت طولی نصب شده است و خودرو دارای طرح موتور وسط عقب، دیفرانسیل عقب با توزیع وزن ۴۴/۵۶ درصد جلو/عقب است. این نیروگاه، موتور ۶۵ درجه وی۱۲ تنفس طبیعی فراری اف۱۴۰بی با ۴ سوپاپ DOHC در هر سیلندر، زمان بندی متغیر سوپاپ ها و تزریق سوخت Bosch Motronic ME7 با حجم ۵٬۹۹۸٫۸۰ سانتی متر مکعب ( ۶٫۰ لیتر؛ ۳۶۶٫۱ اینچ مکعب ) است. تولید توان خروجی ۶۶۰ اسب بخار متری ( ۴۸۵ کیلووات؛ ۶۵۱ اسب بخار ) در ۷٬۸۰۰ دور در دقیقه و گشتاور ۶۵۷ نیوتن متر ( ۴۸۵ پوند - فوت ) در ۵٬۵۰۰ دور در دقیقه. [ ۱۲] ردلاین ۸٬۲۰۰ دور در دقیقه است. [ ۱۳]
wiki: انزو فراری (خودرو)